Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Thursday, October 31, 2024

ฮาโลวีน Halloween

 31 ตุลาคม 2567

เราปิดไฟหน้าบ้าน ไม่ให้ขนมเด็กวันฮาโลวีนมากี่ปีน๊า สอง หรือ สาม จำไม่ได้ ตั้งแต่เพื่อนคนไทยที่เคยมาเปิดโรงรถ ปิ้ง ย่าง แจกขนมด้วยกันแยกย้าย กลับไทย ไปรัฐอื่น ปีนี้บอกมิสเตอร์ว่าเอาขนมวางบนเก้าอี้หน้าบ้านก็ได้เน่อะ  เพราะไม่ได้ตั้งใจเล่นตั้งแต่แรก ซื้อชอคโกแลตมาถุงเดียว ตั้งโต๊ะหกโมงเย็นถึงสองทุ่ม ชอคโกแลตเหลือนิดหน่อย เก็บขนม เก็บโต๊ะ ปิดไฟ

ตั้งแต่ฮาโลวีนปีแรกที่ให้ขนมเด็ก สังเกตเห็นว่าเด็กทุกคนหยิบชอคโกแลตคนละชิ้น หรือ สองชิ้น ไม่มีใครโกย กอบเต็มกำมือ ทำให้นึกไปว่าพ่อแม่สอนดี


October 31, 2024

I do not remember how many years we had not been play trick or treat on halloween. We used to open the garage and did barbecue with friends. After friends moved, I did alone once and got bored as I did not like to hear the bell ring too often. The weather was cold then I must wait inside. Later, I stopped until today. 

I did not plan to do but incase if I changed my mind, I got a bag of candy. I told my husband that I would like to set a candy basket on a chair in front of the door but not sure yet if I wanted to do. 

I set the chair, the witch and a candy basket at the last minute. Only a bag of candy. I set them from 6 to 8 pm. and few candy left. 

I talked to my husband that I noticed since we have given candy on Halloween, every kid only pick 1 or 2 candy. NONE greedy to get more. Their parents taught them well.




No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog