Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Sunday, December 3, 2017

เดินทางไกลครั้งแรก Long distance first time

1 มิถุนายน 2551

ออกจากบ้านตั้งแต่ตี 4 มุ่งหน้าสนามบินสุวรรณภูมิ เครื่องออกจากกรุงเทพฯ 6.50 น. พ่อขับรถไปส่ง อาณีกับน้องอ่ำ ไปด้วย ไปถึงสนามบิน ประมาณ 6 โมง จัดแจงเช็คอิน แลกเงิน และที่สำคัญ 2 สาวจัดแจงป้องกันตัวเองด้วยยาแก้เมาเครื่องบิน สักพัก แม่ ฝนกับพี่เอก เอ็กซ์กับน้ำ มาถึง ก่อนเข้าไปข้างในแป้บเดียว

ไม่เคยเดินทางต่างประเทศเลยไม่รู้ว่าจะแบ่งเป็นช่องวีซ่าไทย กับ ต่างชาติ แถวเริ่มยาว ยืนรอสักพักอ้าวนี่มันแถววีซ่าต่างชาติ…อิอิ เดินกันมั่วเลย 2 คน….

June 1st, 2008

We left home at 5 am. my father drove us to the airport. My step-mother and 11 years old brother get together with us. We were at Suwanapoom airport about 6am. check in and exchanged money. Our flight was 6.50am. We will sick on the plane then took the pills for that. My mother, Fon and Ek, my sister and her boyfriend arrived before we walked to the gate a  short moment. My mother was crying

 น่านฟ้า ญี่ปุ่น ลงนาริตะ

น่านฟ้าอเมริกา ลงชิคาโก

แล้วต่อภายในประเทศสู่ ฟิลาเดลเฟีย จุดหมายปลายทาง…

ในที่สุดก็ถึงซะที ทั้งเมื่อย ทั้งตื่นเต้น ทั้งมันส์ หลับแล้วหลับอีก กินแล้วกินต่อ บนเครื่อง

เมื่อเหยียบพื้นดินสิ่งที่ต้องการที่สุด "สุขาอยู่หนใด!!"


On the plane, it was really long time. We ate and slept.

From Bangkok to Narita, Japan.

Chicago, USA  and transfer to Philadephia our destination.

Finally, we arrived. I was really tired and excited and also fun.
 First things we were looking for when stood on the USA land,
"Where was the restroom?"  ^_^


























No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog