Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Thursday, May 13, 2010

4 ปีกับคนแปลกหน้า 2 คน มาเป็น เรา ด้วยกัน..2 strangers to be we and together

13 พ.ค 53...นั่งอ่านบล๊อกของเพื่อน ครบรอบแต่งงาน 4 ปี เลยนึกได้ว่า ของเราก็ 4 ปีเหมือนกัน แต่ครบไปแล้วเมื่อ 20 เมษายน ที่ผ่านมา ...ลืมสนิทเลย ทั้งคู่ก็ไม่มีอะไรพิเศษ เหมือนวันปกติทั่วๆไป อาจเป็นเพราะกังวลเรื่องจะไปไทยดีหรือไม่ไปดี กับสถานการณ์บ้านเมืองที่วุ่นวายอยู่ และสุดท้ายก็ไม่ไปเพราะดารินมีงานเข้ามาทำให้ไปไหนหลายวันช่วงนั้นไม่ได้ ... เอ! ช่วงวันที่ 20 เมษายน เราทำกิจกรรมอะไรด้วยกันหรือเปล่าน๊า ขอดูกรุภาพหลักฐานซะหน่อย....(ชะแว่บไปค้นหา...) ปรากฎว่าในวันนั้นไม่มีกิจกรรมอะไรเลย...ไม่เป็นไร งั้นมาดูกันดีกว่าว่าในเดือนเมษายนที่ผ่านมา เรามีกิจกรรมอะไรร่วมกันบ้าง... ไปสงกรานต์ที่วัด





ชวนเพื่อนมากินสุกี้ด้วยกันที่บ้านของเรา


แต่งงานครบรอบ 4 ปี อยู่ด้วยกันทุกวัน 2 ปีจ้า (ครบวันที่ 1 มิ.ย 53 นี้ล่ะ)

พายเรือ..Row a boat

วันนี้ (13 พ.ค 53 เอาภาพเก่ามาเล่าใหม่ )พายเรือที่บ้านยาย ตอนน้ำท่วมท้น(1 พย 2550) บ้านยายอยู่ปทุมธานีริมแม่น้ำเจ้าพระยา ชอบเอาเรือออกมาพายเล่นทั้งๆที่พายไม่เป็น ไปได้แค่ใกล้ๆในคลอง มีครั้งนึงอยากลองพายออกไปส่วนแม่น้ำที่กว้างมีเรือใหญ่แล่น คลื่นซัดมาบังคับเรือไม่ได้ เกาะเสาบ้านไว้ก่อนเลย พอคลื่นหยุดรีบหมุนๆๆเรือ (พายแล้วเรือหมุนนั่นเอง)กลับเข้าคลองมาได้ โล่งอก กลัวเรือล่มแล้วกู้ไม่ได้ โดนด่าเปิงแน่ๆๆ
ชื่นชมเพื่อนที่นั่งไปด้วยกันทั้งๆที่รู้ว่า โอ้ทพายไม่เป็น เขาไม่กลัว เพื่อนสาวตัวเล็กๆ ถ้าไปคนเดียวคงไม่มีภาพมาโม้



13th May 2010..

Once with fun experience happened on 1st November 2007. I was rowing a boat without know how to row at my grandparent's house.

The house is beside the "Chaopraya river". I liked to take a boat out and try to row because really fun but I had to careful did not let a boat go so far to the big area river that will cause a big problem as I could not control a boat.


I admired a friend on that day who with me on the boat even she knew I was not know how to row.

Tuesday, May 11, 2010

ไปดูซากุระบานที่ดีซี Cherry blossom in D.C

วันที่ 3 เมษายน 53...การเดินทางละกัน ออกจากจุดนัดพบ เกือบ 9 โมง ขับกันไป 2 คัน กดจีพีเอสอย่างดี ปรากฎว่า บิ๋ม(ขับอีกคัน)ลืมเลี้ยว เราเลยแยกกันตรงนั้น พอขับไปสักระยะ เอะว่าทำไมจีพีเอสพามาทางนี้หว่า เพราะจำได้ตอนไปคราวก่อนไม่ใช่ เลยออกนอกเส้นทางแล้วเช็คจีพีเอสอีกที(เพื่อนไต้หวันเจ้าของจีพีเอสจัดการค่ะ) ที่อยู่ถูกต้อง งั้นเริ่มใหม่จากที่เราเลี้ยวออกมาเลย นี่ละถีงได้กลับเช้าเส้นทาง เมื่อไปถึง ก็วนหาที่จอดรถกันอีกพักใหญ่ จะจอดเสียเงินก็ดันหาทางเข้าลานไม่เจอซะงั้น วนไปวนมาได้ที่จอดจนได้ 2 ชั่วโมง จอดฟรีข้างทาง สมาชิกร่วมทางคันโอ้ทมี 3 คน พากันเดินไปถ่ายรูไป อีกคันยังวนหาที่จอดไม่ได้ ราวๆ ชั่วโมง ได้ที่จอดโทรมาให้ไปเจอกันที่ วอชิงตัน มอนิวเม้นท์ แต่ดูท่าแล้วเดินไปไม่ทันถึงหมดเวลาจอดของรถโอ้ท สมาชิกทั้ง 3 เห็นตรงกันว่ากลับไปเอารถดีกว่า แล้วขับไปใกล้ๆบริเวณซากุระ รอบนี้ถึงคราวเราวนบ้าง ไปตามทางกลับรถไม่ได้ออกไปไกล สุดท้ายวนมา ติดรถคนมาเที่ยวอีก เพื่อนอีกกลุ่มโทรถามเป็นระยะ แต่ทำไรไม่ได้เพราะติดๆๆๆ อยู่ราวชั่วโมง ในจีพีเอสบอกว่าลานจอดรถ 2.25 นาทีแต่จอดอยู่เป็นชั่วโมงแล้ว และก็ได้เข้าใกล้ทางเข้าลานจอด..เยๆๆๆ...แต่แล้วก็มีเหตุคุณตะรวจมาตัดช่วงรถออก เดาว่าลานเต็ม โอ้ทเป็นคันที่ 2 เอ้าวนกันอีกรอบ คราวนี้มีลานจอดตรงไหนวนเข้าทุกลาน คนออกน้อยกว่าคนเข้า สุดท้ายก็ได้ที่จอดฟรีอีก กว่าจะได้จอดก็ปาไปเกือบสี่โมง ไปเจอเพื่อนอีกกลุ่ม และเดินดูได้นิดหน่อยก็ต้องกลับ ขากลับเพื่อนตั้งจีพีเอสไปอีกทาง นานกว่าขามา กว่าจะถึงบ้านก็ปาไป 5 ทุ่ม...แต่ทั้งวันสนุกมาก ในรถมีของกินกันอิ่มหนำ โอ้ททำข้าวเหนียว กะแซลมอนทอด เพื่อนก็มีขนมมากินด้วย เข้าไปดูรูป click to see picturesเลยนะค่ะ (งวดนี้พกขาตั้งกล้องไปถ่ายได้ 3 รูป ตรงล็อคกล้องหักซะ เลยมีรูปตัวเองจิ๊ดเดียว)

 
เสบียง..I prepared

Japanese group picnic there ....our Japnese friend talked to them. They also gave us Japanese seaweed sticky rice




3rd April 2009..It was my 1st time with cherry blossom festival. I was excited to see many cherry tree bloom together in the same area. It was so beautiful.



 



my friend took this pic. I love it.



ตอนถ่ายรูปนี้ มีหนุ่ม(ไม่น้อย) มาถ่ายด้วย แสดงว่างามเข้าตา...ฮ่าฮ่า เลยให้อีเมล์ไปให้เขาส่งรูปมาด้วย แต่ไม่ส่งมาแหะ





เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog