Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Showing posts with label Maryland. Show all posts
Showing posts with label Maryland. Show all posts

Sunday, June 26, 2011

ไปทะเลกันดีกว่า Enjoyed at the beach Ocean City , Maryland




25 พฤษภาคม 2554

การเดินทางครั้งนี้คุยกับเพื่อนสาว (บิ๋ม  ก้อย และ พี่ดา) ไว้ล่วงหน้า หนึ่งสัปดาห์ แต่คุยกันบิ๋มร่วมเดือน ว่าอยากไป หาวันไปกันสักวันดีกว่า และเมื่อมีสมาชิกต้องการร่วมทางด้วยเพิ่มอีกสองสาว (สามีไม่นับ) เราต้องทำการโหวต วันเดินทาง สรุปได้วันเสาร์ที่ 25 นี่ล่ะ แผนที่วางไว้คือ โอ้ทต้องไปรับพี่ดา ตอนเช้า กลับมาเจอกันที่บ้าน 9.30 ออกเดินทาง จากบ้านโอ้ทไปบ้านพี่ดา ประมาณ 1 ชั่วโมง ไป-กลับ 2 ชั่วโมง เนื่องจากคุณสามีพี่ดาทำงานวันเสาร์ ดังนั้นต้องรบกวน ดร.บิ๋มคนสวยเป็นโชเฟอร์พาพวกเราสู่ทะเล เพราะโอ้ทขับม่ายหวายยยยยยยยย ง่วง แหง แหง งานนี้ มิสเตอร์ ไปด้วย ถามไถ่ บอกไว้ให้รู้ว่าตั้งใจไปปักหลักเล่นน้ำทะเล กลัวมิสเตอร์ไปแล้วจะเบื่อ เข้าใจในทางเดียวกันแบบนี้แล้วไม่มีปัญหา

25th June 2011

We went to Ocean City, Maryland. It was my first time to play in the water at the beach. It was fun. The wave were big and water were cool that was good for a hot day. We had lunch at Phillips crab house before walked to the beach. Good food.

We had a great time.


9.30 ถึงเวลานัดทุกคนพร้อม ออกเดินทาง ปรากฎว่า โอ้ทไม่รู้จักทาง ไม่ได้ดูแผนที่ คิดว่าทะเลอยู่แมรี่แลนด์ต้องไปทางบัลติมอร์ ดร.คนสวยก็เชื่อมั่น ไปตามบอก ...ฮ่าฮ่า วนกันอยู่หนึ่งชั่วโมง ถึงรู้ว่า ต้องไปอีกทาง สรุปการเดินทางของเราใช้เวลา 3 ชั่วโมงกว่าแทนที่จะเป็น สองชั่วโมงกว่า นัดก้อย กับ เจสันที่ร้านอาหารตอนเที่ยง ต้องโทรแจ้งเหตุที่เกิด และโอ้ทรับผิดเพียงผู้เดียว น้องน่ารัก ไม่ต่อว่ากัน

ระหว่างทางมีเสบียง พี่ดาทำหมี่ผัดซีอิ้วมา หม่ำกันซะก่อนคนละกล้องโอ้ทกับพี่ดา เพราะ ดร.บิ๋มหม่ำมาแล้ว มิสเตอร์รอไปหม่ำร้านอาหาร โอ้ททำข้าวเหนียว หมูย่างหิน(เพราะย่าง/อบไฟบน เสร็จแล้ว ปล่อยไว้ในเตาระหว่างไปรับพี่ดา สองชั่วโมง ออกมาแข็งเป๊กเลย แต่พอกินได้ตอนเล่นน้ำเหนื่อย

เมื่อถึงร้านอาหาร ฟิลิปส์ ดร.บิ๋มของเราเป็นคนแนะนำ หาข้อมูลร้านนี้ (มันฝรั่งทอดสูตรร้อยปี) ทุกคนจัดการใส่เสบียงลงกระเพาะกันเต็มที่ จากนั้นต้องไปหาที่จอดรถ โอ้ทกับพี่ดาเดินล่วงหน้ากันไปที่หาดก่อน จัดการกางเต้นท์ชายหาด (เต้นท์ครี่งเสี้ยว) ปูเสื่อ เรียบร้อย ทุกคนตามมาถึง พักผ่อนตามอัธยาศัย งานนี้โอ้ทถอดเสื้อผ้า ลงน้ำก่อนใคร มิสเตอร์ออกเดินริมทะเลตามที่บอกตั้งแต่ก่อนมา


คลื่นแรงมาก น้ำเย็นชื่นใจเหมาะกับอากาศร้อน สนุกจริงๆๆ ดร.บิ๋มเอาบอลชายหาดมาด้วย โอ้ทกอดบอลไว้ตอนเล่นคลื่น ช่วยให้ตัวลอยตุ๊บป่องๆๆ ไม่ล้มตอนคลื่นซัด อยู่ใต้น้ำ สนุกๆๆ ระหว่างนั้นถ่ายรูปกันไปสนุกสนาน งานนี้โอ้ทจับกล้องน้อยมากเพราะมัวแต่สนุกกับคลื่น

สักพักมิสเตอร์เดินกลับมาบอกว่า อยากเล่นน้ำทะเล คลื่นน่าเล่นแต่หาซื้อกางเกงไม่ได้ งั้นไปหาอีกรอบดูซิ ตรงร้านใกล้ๆๆกับที่เรากางเต้นท์ แล้วก็ได้เสื้อ กางเกงกลับมา ได้ลงเล่นคลื่นสมใจ...เห็นมิสเตอร์มีความสุขทุกคนก็ดีใจ เพราะกลัวเขาเบื่อ เล่นกันจนลืมเวลา ฟ้ายังสว่าง แต่ 6 โมงเย็นแล้ว ว้า! ต้องกลับกันแล้วซินะ  ยังไม่ได้เดินบอร์ดวอล์คเลย เอาไว้เราไปกันใหม่ รอบหน้าไม่เล่นน้ำแต่เดินๆๆๆๆเที่ยว

ทะเลที่นี่ทุกคนต้องเตรียมสัมภาระในการนั่ง นอน พักผ่อนไปเอง ไม่มีเก้าอี้ผ้าใบ ร่ม เหมือนบางแสน หรือหาดบ้านเรา (รัฐใหญ่ เช่นฮาวาย ไมอามี่ ฟลอริด้า โอ้ทไม่รู้เหมือนกันไหม เพราะยังไม่เคยไป)  ไม่มีแม่ค้า มาเดินเร่ขายอาหารทะเล  ในส่วนทะเล และ หาดทราย จะแยกต่างหากจากส่วนที่เป็นทางเดินเล่น และร้านขายของที่ระลึก ขายอาหาร


ชายหาดที่นี่ กว้าง และน่าเล่นกว่าที่ ทะเลรีโฮบูท ที่เดลาแวร์ และ แอตแลนติคซิตี้ นิวเจอร์ซี่ (เคยไปมาแค่สองที่ ที่อื่นไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร)

สรุปว่า สนุกมากจ้า




Saturday, September 19, 2009

พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำบัลติมอร์19 ก.ย. 52 2009 Baltimore Aquarium 19th Sep 09

วันนี้ต้องไปรับสมาชิกใหม่มาบ้านที่บัลติมอร์บ่าย 2 โมง ดารินจะพาเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำก่อน ออกจากบ้านกันแต่ 10 โมงเช้า สมาชิกร่วมเดินทางมี โอ้ท ดาริน และ บิ๋ม นกทำงาน อดไปเหมือนเคย ใช้เวลาเดินทางประมาณ ชั่วโมงกว่าๆ ตื่นเต้นจังเพราะนานๆ จะได้เข้าเมืองใหญ่(กว่าที่อยู่) มีตึกใหญ่ๆ สวยๆ ถนนกว้างๆ

อากาศวันนี้มีแดดบางๆ และเย็น ต้องใส่เสื้อแจ๊คเก็ตช่วยอุ่นขึ้นนิดแต่ยังไม่เย็นถึงเสื้อโค้ท ดารินก็เป็นไกด์พาไปเหมือนเดิม เดินดุ่มๆๆ ไม่สนใจคนด้านหลัง เรา 2 สาวก็ถ่ายรูปกันไปอย่างไม่สนใจผู้นำเหมือนกัน...อิอิ ด้านในจะมืด คนเยอะมากๆวันนี้ อาคารเตี้ยๆ ทำให้โอ้ทรู้สึกหายใจไม่สะดวก ออกซิเจนภายในคงไม่พอกับจำนวนผู้คนที่แออัด ปวดหัวข้างขวาหนึบๆ แต่ดีที่มียาหม่องสมุนไพรไทยติดตัวประจำ ช่วยบรรเทาได้ ทีนี่ไม่มีอุโมงค์กระจกเหมือนที่จอร์เจีย แต่มีสระรอบๆ เดินขึ้นไป 2-3 ชั้น เห็นรอบตลอด และมีอ่างลักษณะเหมือนถังน้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางบริเวณอาคารที่เดินเทียว (คิดว่ากลางน่ะ) เราใช้เวลาเดินถึงเกือบบ่าย 2 โมง ออกจากพิพิธภัณฑ์เพราะต้องไปรับน้องเหมียว


อ่อ! ลืมบอกไปว่าพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ติดมหาสมุทร มีเรือลำใหญ่จอดโชว์ด้วยแต่โอ้ทไม่ได้ไปอ่านชื่อว่าเรืออะไร ชอบเที่ยว ชอบให้คนเล่า แต่ไม่ชอบอ่าน เป็นไกด์ที่ไม่ได้เรื่องเลยเนาะ...อิอิ มีเรือรบจอดอยู่บริเวณพิพิธภัณฑ์ด้วยตอนแรกนึกว่าให้ขึ้นไปได้เลย แต่ที่ไหนได้ต้องซิ้อตั๋วต่างหาก ไม่เป็นไร ถ่ายรูปข้างๆ ก็ได้




ตึกสูงๆ ไม่น่าเชื่อว่ามองด้วยตาเปล่าไม่เห็นแสงอาทิตย์ที่สาดส่อง แต่มองในกล้องเห็นเป็นเส้นยาวๆ ขวางตึกแต่กดชัตเตอร์ปุ้บกลายเป็นจุดไฟขาวๆ สะท้อนกับกระจกบนตึกเท่านั้น แปลกดี 


ระหว่าง 2 สาวเดินผลัดกันถ่ายรูป มีหญิง-ชายคู่หนี่งเดินผ่านมา ใจดีอาสาถ่ายรูปคู่ให้เรา เพื่อการไม่เสียมารยาท ไม่ปฎิเสธค่ะ...อิอิ แต่ที่นี่คนมีน้ำใจมีเยอะ เพราะตอนไปเทียวห้างฯ คิงส์ออฟปรัสเซียที่ฟิลาเดลเฟียก็มีคนอาสาถ่ายรูปให้ด้วย คงเห็นมากัน 2 คน แล้วถ่ายคู่กันไม่ได้






ด้วยความที่โอ้ทเป็นช่างภาพมือฉมัง (แต่ไม่ฉเม้ง)จับให้น้องบิ๋มกะดารินถ่ายรูปคู่กันซะเลย ใครแฟนใครไม่ว่ากันจ้า 




โดยเฉพาะบิ๋ม อยู่ด้วยกันตลอด โอ้ทก็กดชัตเตอร์ถ่ายน้องสนุกไปเลย บิ๋มบอกว่าใครมากะพี่โอ้ทนี่ต้องเป็นนางแบบทุกคนเลยใช่ไหมเนี่ย...อิอิ แต่น้องก็ชอบใจเพราะถ่ายรูปออกมาดูน่ารักดี เสียอย่างเดียว น้องถ่ายให้ไม่ถูกใจพี่เนาะ...น้องบอกว่าขอเก็บตังค์ซื้อกล้องดีๆ ก่อนแล้วพี่สอนนู๋น่ะ จะจ้าดดดดดดดดดให้


2 คนถามไถ่เวลา ดูนาฬิกาไฮเทคของน้องบิ๋ม (น่าตาเป็นไง ไม่รู้เพราไม่ได้ดูด้วยอะ ลืม!) 


ได้ตั๋วล่ะ แต่เหลือเวลาอีกเกือบชั่วโมงหาไรหม่ำก่อน





2เสียงร้านแม๊กซิกัน 1เสียง(แพ้)อาหารเอเชีย 


ได้น้ำปลาหน่อยก็ดีน่ะเนี่ย





ถึงบ้านจัดกระเพราไก่ไข่ดาวปลอบใจ





ขาไปเข้าอาคารจอดรถก่อน





ขากลับจ่ายค่าจอดก่อนไปเอารถ ที่ตู้อัตโนมัติ 


ใส่บัตรจอดรถ





ใส่เงิน




รับสลิป




รูปเยอะแยะมากมาย ถ้ามีเวลาคลิ๊กดูรูปเพิ่มเติมที่นี่ได้น่ะจ่ะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมที่บล๊อกแห่งนี้ด้วย ต้อนรับเสมอ ไม่อยากจะบอกเลยว่า ทริปก่อนยังไม่ได้เล่าเลย เอาทริปสดๆ มาเล่าก่อนละกัน ติดค้างกันไว้สักหลายวันหน่อยเพราะต้องเล่ายาววววววววววววววววว
เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog