ทอร์นาโดมา อยู่บ้านคนเดียว ขวัญผวา

4 สิงหาคม 2563

ตอนนี้เวลา 8:40น. 

ตื่นเช้าตามปกติ 6:30น. ตอนมิสเตอร์กำลังแต่งตัว ลงไปในครัว จัดน้ำดื่ม อาหารกลางวัน(แช่แข็ง)ใส่ถุง กาแฟใส่กระบอก จุ๊บ จุ๊บมิสเตอร์ก่อนไปทำงาน ไม่ได้เป็นแม่บ้านดีหรอกนะ เพราะกาแฟฮีต้มเอง อาหารฮีเตรียมเองก่อนนอนทุกคืน ป้าโอ้ทมีหน้าที่หยิบใส่ถุงตอนเช้าเท่านั้น 

เห็นข่าวทอนาโดตั้งแต่เมื่อวานเย็นมานิวยอร์ก ทางเดลาแวร์ ฟิลาเดลเฟียพลอยโดนไปด้วย ตื่นมาตั้งใจว่ามิสเตอร์ออกจากบ้านแล้วจะนอนต่อ ข่าวทีวีท้องถิ่นมีแต่ทอนาโด เฝ้ามอง จับตามอง เฝ้าระวัง บนโทรศัพท์มือถือเตือนอีก ไม่ต้องนอน ฝนตกไม่หนักแต่หนาเม็ด ลมพัดเป็นระยะ จะซักผ้า จะอาบน้ำ ก็รอไว้ก่อน เข้าเช็คเฟสบุ๊คพยากรณ์อากาศรัฐมีประกาศเตือนถึงเที่ยง ถ้าลมเปลี่ยนเป็นทอนาโดคงมีเสียงสัญญานเตือนมาทางโทรศัพท์เหมือนครั้งก่อนเมื่อต้นปี รีบแจ้นลงไปนั่งจ๋องคนเดียวห้องใต้ดิน มิสเตอร์โทรมาถามว่าอยู่ไหน เพราะที่ทำงานมิสเตอร์ก็ให้ไปอยู่ห้องใต้ดินเหมือนกัน โอ้ย! ระลึก เอ้ย! ระทึก

นั่งอยู่ห้องคอมพิวเตอร์บนบ้านตั้งแต่มิสเตอร์ออกไปแล้ว เปิดทีวีด้านล่าง เปิดเสียงดัง ฟังรายงาน ข้างตัวเตรยมกระเป๋าใส่แลบทอป สายชาร์จ กล้องเล็ก ขวดน้ำ แทบเลท ถ้าสัญญานเตือนจะได้คว้าแล้วเพ่นจู้ดลงไปห้องใต้ดิน ห่อตัวด้วยผ้าห่มพร้อมวิ่ง 

ใครมีคำถามว่า "แล้วต้องอยู่ห้องใต้ดินนานแค่ไหน" ป้าโอ้ทเรียนรู้ด้วยตัวเอง ดูเวลาตามประกาศเตือน ในโทรศัพท์มือถือ เพจพยากรณ์อากาศรัฐในเฟสบุ๊ค และมิสเตอร์บอก เวลาตรงกัน  ตลอดเวลามองช่องกระจกน้อยดูสภาพภายนอกแต่มองไม่เห็นอะไรเพราะฝนหนาเม็ด ทำให้กระจกฝ้าเกาะมัว (ไม่ใช่วันนี้นะเล่าถึงวันนั้นเมื่อต้นปี) นึกห่วงสองเหมียวด้วย แต่ไม่รู้อยู่ไหนกัน หลังจากทุกอย่างเป็นปกติ ทั้งคน ทั้งแมวก็มารวมตัวกันที่ห้องกลางบ้าน  

อยู่ต่างประเทศมีระทึกจากสภาพอากาศ และภัยธรรมชาติบ่อยจนเป็นปกติ รัฐที่เกิดบ่อยตามฤดูกาลต้องมีการเตรียมการณ์รับมือล่วงหน้า ทั้งเฮอริเคนชายฝั่ง ไฟป่า น่ากลัว 

9:30น.เป๊ะ โทรศัพท์เตือนดังสนั่น หลบด่วนทอร์นาโดมาถึงแล้ว ป้าโอ้ทรีบคว้าทุกสิ่งที่เตรียมไว้วิ่งลงไปนั่งจ๋องอยู่ที่บันไดห้องใต้ดิน จังหวะน้องนักเรียนส่งคลิปการบ้านแชทเป็นเพื่อนกัน สักแป้บมิสเตอร์ส่งข้อความมาถามว่าได้รับสัญญานเตือนไหม ตอบไปว่าอยู่ห้องใต้ดิน มิสเตอร์บอกว่าทางนั่นไม่มีอะไรแจ้ง 

ขึ้นบ้านมาประมาณห้านาทีไฟดับวูบ โทรหามิสเตอร์ฝากข้อความไว้ ยี่สิบนาทีผ่านไปมิสเตอร์ส่งข้อความมาว่าไฟทางนั่นเพิ่งดับ ป้าโอ้ทตอบกลับว่าจะกลับบ้านหรืออยู่ต่อ ขับรถระวังเพราะลมยังแรง ป้าโอ้ทวิ่งขึ้นไปจะอาบน้ำ ห้องน้ำป้าโอ้ทมืดตื้อ เดินมาห้องมิสเตอร์สว่างเพราะมีหน้าต่าง เปิดน้ำ อะจ๊าก!เย็นเฉียบ นึกถึงน้ำร้อนในแทงก์คงมี แต่ถ้าใช้แล้วไฟดับนานหลายวัน (คิดไว้ก่อนทั้งที่ไม่เคยเกิดขึ้นที่นี่) งั้นไม่อาบล่ะกัน เปลี่ยนเสื้อผ้าไว้ ดีกว่าใส่ชุดนอน เผื่อมีอะไรฉุกเฉิน แล้วลงไปนั่งข้างล่างริมประตูมีแสงเข้า ต่อสัญญานอินเตอร์เนตจากมือถือ ดูข่าว มีข้อมูลแนะนำสิ่งที่ต้องทำเมื่อไฟดับ ข้อนึงบอกให้ฟังข่าวจากวิทยุใส่ถ่าน นึกขึ้นได้ว่ามิสเตอร์มีวิทยุเก่าใส่ถ่านอยู่ เคยเอามาฟังรีบไปค้นจนเจอ ยังดีมีเสียงวิทยุเป็นเพื่อน จากนั่นไม่นานมิสเตอร์ถึงบ้าน เย 

เมื่อสถานการณ์สงบ ลมนิ่งสนิท ฟ้าใสเป็นสีฟ้าเหมือนไม่มีพายุ แต่ไฟจะมาเมื่อไรนี่ซิ ป้าโอ้ทออกไปนั่งทำวิดิโอระเบียงหลังบ้าน กลับเข้ามามิสเตอร์บอกทางเวบโรงไฟฟ้าคาดว่าไฟจะมาภายในสี่โมงเย็น ป้าโอ้ทถามมิสเตอร์ถึงอาหารมื้อเย็น ไม่มีไฟ ทำไม่ได้จะกินอะไรได้บ้างที่เรามี 

ไฟมาตอนบ่ายาสามโมง ดีใจ ป้าโอ้ทคุยถึงเครื่องปั่นไฟ มิสเตอร์คิดจะซื้อตัวใหญ่ที่ใช้เครื่องไฟฟ้าได้ทั้งบ้าน ให้พนักงานมาดูสถานที่ ตีราคาแล้ว แพงหลักหมื่น ป้าโอ้ทถามว่าตัวเล็กไม่ได้เหรอ เอาแค่ให้มีแสงไม่อยู่ในความมืดก็พอ มิสเตอร์บอกไอก็คงกลับไปซื้อตัวเล็กที่ร้านมาใช้  ลงทุนสูงแล้วไม่ได้ใช้บ่อย เอาเงินมาทำซ่อม ต่อเติมห้องที่บ้านดีกว่า