Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Monday, May 17, 2021

เฮอร์เบิรธไปสวรรค์

 

20 เมษายน 2564 วันครบรอบแต่งงาน

เช้านี้ตื่นส่งมิสเตอร์ไปทำงานตามปกติราว 6:30น  หลังจากมิสเตอร์ออกไปทำงาน ป้าโอ้ทเอาอาหารให้น้องเต่า"บัคกี้" และเดินหาพี่เฮอร์เบิร์ธทั่วบ้าน ห้องใต้ดินแต่ไม่เห็น ป้าโอ้ทนึกว่าเฮอร์เบิร์ธคงนอนอยู่ที่ไหนสักที่ หิวก็คงออกมา จากนั้นป้าโอ้ทเข้าไปในห้องคอมพิวเตอร์อยู่ในห้องถึงเวลาไปทำงาน สิบเอ็ดโมงกว่า ก่อนออกจากบ้านลงไปดูห้องใต้ดินอีกครั้งไม่เห็นเฮอร์เบิร์ธ โทรถามมิสเตอร์บอกว่าตอนเห็นเฮอร์เบิรธ์อยู่  ป้าโอ้ทกลับถึงบ้านราวบ่ายสามครึ่งหาเฮอร์เบิร์ธอีกครั้งไม่เห็น สักสิบนาทีมิสเตอร์กลับถึงบ้าน ป้าโอ้ทถามว่าตอนเช้าเห็นเฮอร์เบิร์ธที่ไหน มิสเตอร์ตอบว่าในห้องน้ำ ตอนอาบน้ำเฮอร์เบิรธเข้ามาในห้องน้ำด้วย ป้าโอ้ทไม่คิดว่าเฮอร์เบิรธจะเดินขึ้นบนบ้าน รีบขึ้นมาก้มดูใต้เตียงที่เฮอร์เบิรธมักจะเข้าไปซ่อนเมื่อมีคนแปลกหน้าเข้ามาบ้าน เช่นช่างซ่อมจากบริษัทต่าง ๆ แล้วก็ใช่จริงด้วย แต่เฮอร์เบิรธไม่หายใจแล้ว ป้าโอ้ทเรียกให้มิสเตอร์ขึ้นมา พาร่างน้องลงไป และติดต่อคลินิกเพื่อเอาร่างน้องไปเผา ป้าโอ้ทจับร่างน้องใส่กล่อง ที่ปูถุงรองก่อน และปิดด้วยถุงอีกใบเว้นตรงบริเวณหน้าไว้ ตัวน้องยังไม่แข็งมาก สันนิษฐานว่าคงจะจากไปไม่กี่ชั่วโมงก่อนเจอร่าง  น้องไปสวรรค์แล้ว ขอให้น้องสบาย

เมื่อหลายเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ เฮอร์เบิรธผอมลงมาก กินอาหารเม็ดไม่ได้ กินอาหารเปียกได้ดี แต่ยังคงผอม หนึ่งเดือนก่อนน้องจากไปน้องเริ่มกินอาหารน้อยลง อาหารเปียกก็ไม่กิน ดื่มน้ำไม่เยอะ มิสเตอร์บอกป้าโอ้ทว่าจะพาน้องไปฉีดยาให้จากไปเหมือนเฟรดดี้ แต่ป้าโอ้ทไม่ยอม เพราะยังรู้สึกผิดจากคราวเฟรดดี้ เขาป่วย แต่เขายังสู้ปล่อยให้เขาจากไปด้วยตัวเขาเองดีกว่า ทำใจไว้แล้วดีกว่าเราพาเขาไปฉีดยา "ฆ่า" เขา

สอง สามวันมานี่ น้องร้องเหมียว เหมียวบ่อย เหมือนบอกอะไร แต่เพราะฟังภาษาแมวไม่เข้าใจเลยไม่รู้ว่าน้องบอกอะไร เมื่อวานก่อนน้องจาก มิสเตอร์พาน้องออกไประเบียงหลังบ้าน น้องเดินเล่น ดูท่าสบายใจ

เดือนนี้เศร้าเพราะเสียแมวพร้อมกันสองตัว มังกี้หนีออกจากบ้าน เฮอร์เบิรธไปสวรรค์

ค่าเผาไม่รับเถ้า $75

ค่าเผามีเถ้า(นัดรับตอนเสร็จ) $139

23 เมษายน 2564 ได้รับขี้เถ้า

......

เฮอร์เบิรธมาอยู่กับเราเมื่อกันยายน 2552(2009) ตอนอายุ  2 เดือน


ตอนเด็กซนนิดหน่อย โตมาขี้อาย ป้าโอ้ทเข้าใกล้ไม่ได้ จับไม่ได้ เพิ่งจับเขาได้เมื่อประมาณปี 2018

ไม่ออกนอกบ้านแม้ว่าจะเปิดประตูทิ้งไว้ ขี้กลัวด้วย ครั้งนึงกลัวอะไรก็ไม่รู้ไม่ลงไปกระบะทรายห้องใต้ดิน

ฉี่เลอะบนบ้านจนมิสเตอร์โกรธบอกจะเอาไปปล่อย ป้าโอ้ทไม่ยอมคิดว่าทำยังไง แล้วได้ไอเดียซื้อผ้ายาง

สำหรับสัตว์มาปู และยกกระบะทรายขึ้นมาบนบ้านหนึ่งกระบะ สังเกตว่าสักพักใหญ่เฮอร์เบิรธกลับลงไป

ห้องใต้ดินได้อีก  และครั้งหนึ่งมิสเตอร์บอกว่าเจอหนูตัวเล็กวิ่งในบ้าน เฮอร์เบิรธกลัวหนูวิ่งหนี แต่มังกี้จับหนูเก่ง หนูเข้ามาในบ้านต้องถูกมังกี้ตะปบ เฮอร์เบิรธก็หนีไปหลบใต้ตู้ใต้เตียง






เฮอร์เบิรธสุขภาพดี รูปร่างดีไม่อ้วน หน้าตาดูเหมือนตกใจอยู่ตลอดเวลา ไม่ส่งเสียงร้อง จนกระทั่งน้องไม่

แข็งแรงนี่ล่ะถึงได้ยินเสียงร้องอยู่บ่อย ๆ

บ้านเงียบสนิทไม่มีสองเหมียว เหลือน้องบัคกี้ซึ่งเราคงไม่เห็นน้องไปสวรรค์เพราะน้องอายุยืน เราสองคนคงจะไปกันก่อน


No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog