Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Friday, May 1, 2009

1st sweater

Finally, I finished this sweater take very long time 1 year. I knit this sweater since start to knit in Bangkok. The cause made me did not finish earlier because I always grap other things to do instead this sweater. It looks OK but does not satified me. There are many pattern on this sweater because I wanted to know how to knit them in the same time. I do not want to wait until finish one pattern and learn new pattern. In Thai call "Jai ron" means want to do so quick.



ขอท้าวความไปเมื่อกลางปี 2550 ได้ค้นพบครูสอนนิตติ้งใกล้ตัวนี้เองคือเพื่อนสาวคนหนึ่ง ไม่รูัมาก่อนเลยว่าเพื่อนเก่ง เราก็เสาะแสวงหาครูสอน ทั้งราคาถูกๆ เสียนาน เริ่มทำนิตกันสไตล์นักเรียนขี้เกียจและใจร้อน ขอทำเสื้อและต้องมีหลายลายในตัวเดียวเพราะไม่อยากรอทำเสร็จแล้วหัดลายใหม่ เพื่อนผู้สอนก็แสนใจดี ไม่เคยเขียนแพทเทิร์นมานานมาก (เพื่อนว่างั้น) ต้องมานั่งเขียนแพทเทิร์นตามลายที่เพื่อนนักเรียนเธออยากจะทำ ไปหามาจากหนังสืองานฝีมือ ในที่สุดลายก็คลอดออกมาในกระดาษกราฟที่เป็นตารางเราใช้กันสมัยเรียนกราฟชั้นประถมนั่นล่ะ ปรากฎว่าทำไปได้นิดหน่อย มีแผนจะไปเทียวภูเรือกับที่บ้านช่วงปีใหม่หนาวด้วยซิ พักก่อนนะจ๊ะอยากได้หมวกซิคราวนี้



ทำหมวกจนเสร็จสรรพ ไปเทียวกลับมา ทำเสื้อต่อ เวลาเดินทางไปไหนก็จะหอบหิ้วไปทำด้วย เคยไปบ้านเพื่อนที่ใต้นั่งรถไฟไปก็หอบหิ้วไปถักในรถไฟ

กระทั่งได้เวลาย้ายถิ่นฐานมาอยู่อเมริกาเสื้อก็ยังไม่คลอดซะทีเพราะหยิบอย่างอื่นมาทำอยู่เป็นเนือง เสื้อตัวแรกก็วางแหมะอยู่ในตะกร้า

จนในที่สุดปาฎิหารย์มีจริง สำเร็จแล้วจ้า แต่โอโห! ปาเข้าไป 1 ปีเต็มๆ เลย มาดูกันดีกว่าว่าได้ผลงานออกมาเป็นยังไง มีการแก้ไขอยู่หลายครั้ง ล่าสุดวันนี้ถูกใจล่ะ



โครเชท์ต่อที่ปลายปก

รื้อปกออกทำโครเชท์แถวเดียว ล่าสุดเมื่อเช้านี้เอง เพราะปกม้วนตลอดเวลาใส่ ไม่ปลื้มจ้า

1 comment:

Extra said...

เค้าอยากได้ด้วยอ่ะ...เอาสีหวานๆนะ...แบบเขียวอ่อนผสมหรือสลับกับฟ้าหรือสีหวานๆ...หาโอกาสทำส่งมาได้ป่าว...อิอิ

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog