Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Thursday, February 14, 2013

ได้หมีหนึ่งตัวล่ะ I got a bear ...Valentine 2013

ในขณะที่โอ้ทกำลังง่วนอยู่ในครัว ได้ยินเสียงรถจอดหน้าบ้าน รีบวิ่งขึ้นข้างบนเข้าไปแอบในตู้เสื้อผ้าของมิสเตอร์
I was cooking in the kitchen while he was coming back. I ran up to the bed room since heard his car turn to the drive way. I was hiding in his closet...lol.

มิสเตอร์ : (เดินมาที่ตู้เสื้อผ้า แล้วยื่นหน้าเข้ามาในตู้ พร้อมยิ้ม)
Mister : (walked into his closet and looked at me with smiling)
โอ้ท : ยูรู้ได้ยังไง ว่าไออยู่นี่
Oath : How do you know I am here?

มิสเตอร์ : ก็ยูแอบประจำ
Mister : because you always hiding
โอ้ท : (ยิ้มแบบคนถูกรู้ทัน แล้วกอดมิสเตอร์ ก่อนจะเดินลงไปข้างล่างเข้าครัว ทำกับข้าวต่อ)
Oath : (smile as funny and cuddle hiim before went down to the kitchen and continue cooking)

มิสเตอร์ : มีของขวัญอยู่หน้ารถ ไปดูซิ
Mister : look in the car, a present there
โอ้ท : หะ! ของไอเหรอ? (แล้วรีบคว้ากุญแจแจ้นออกไปที่รถ)
Oath: ha! for me? (immediately grabbed a car key and headed to the car)

อาหารมื้อนี้คือซี่โครงหมูอบอร่อยมาก 😁
Supper today was tasty pork rib. It was really good.

 











Monday, February 4, 2013

คุยกัน...talk

4 กุมภาพันธ์ 2556...Feb 4 2013

โอ้ท : มิสเตอร์ รู้หรือยังว่าอยากได้อะไรบ้าง?
Oath : Mister, do you know what you want yet?
มิสเตอร์ : อือ
Mister : A-ha

โอ้ท : เท่าไร?
Oath : how much?
มิสเตอร์ : 38 (ในทีนี่คือ 38,000)
Mister : thirty eight ( we knew as thirty eight thousand)

โอ้ท : ไอมี 120
Oath: I have one hundred twenty
มิสเตอร์ : 120 พัน เหรอ ( 120,000)
Mister : one hundred twenty thousand?

โอ้ท : 120 ดอลล่าร์...(ทำเสียงขำ ขำ)
Oath : one hundred twenty dollars (with funny voice)
มิสเตอร์ : อ่อๆ ครอบคลุมได้พอดี (แล้วก็เดินเข้าครัวไป)
Mister : OK, that cover all (walked to the kitchen)

จบ...End

Sunday, February 3, 2013

แข็งอีกแล้ว บรื๋ออออออ...Freeze again

22 มค 2556... Jan 22 2013

เมื่อคืนมองผ่านหลังม่านหน้าต่างช่องน้อย เห็นพื้นหญ้าหน้าบ้านสีเทาๆ คิดว่าตาฝ้า ประกอบกับแสงอาทิตย์ลับฟ้าไปแล้วด้วย ไม่แน่ใจ เปิดประตูหน้าบ้าน ผลัวะ!

Last night I look through the windows a gab behind the curtain and saw white ground out side. I thought because of my eyes and also it was getting dark. I was not sure then opened the door...OH! snow.

โอ้ท : มิสเตอร์ มาดูอะไรนี่ซิ
Oath: Mister , come , look.
มิสเตอร์ : (นั่งดูทีวีอยู่หันมองโอ้ททำหน้าฉงน)
Mister : ( He was sitting on a couch watching TV turn to me with wondered face)

โอ้ท: มาเร็วๆ (พร้อมกวักมือ
Oath : come here quick ( beckon)
มิสเตอร์ : (ลุกเดินแบบเสียไม่ได้)
Mister: (stood up and walked to me as he wanted to stop my annoying)

โอ้ท: หิมะตก โอ้ยๆ เยอะด้วย เมื่อวานยังอุ่นอยู่เลย
Oath: So much snow. Yesterday was warm.
มิสเตอร์ : (พยักหน้าพร้อมทำเสียง ฮีมๆ แล้วเดินกับไปนั่งดูทีวีต่อ)
Mister : (Noded his head and groan before walked back sat on the couch and continue watched TV)

เช้าวันนี้ ตื่นลงมา 07.50น. มิสเตอร์กำลังใส่รองเท้า ใส่เสื้อแจ๊คเก็ตพร้อมไปทำงาน
This morning I got up at 07:50 and went to the front door while Mister was wearing his shoes ready for work.

โอ้ท : มืสเตอร์ 18 ดีกรี (ทำเสียงประหลาดใจ และ ตื่นตูม)
Oath: (looked at a temperature reader) Mister! 18 degree (made surprising noise)
มิสเตอร์ : ใช่ (แล้วเปิดประตูเดินไปที่รถ จัดการขูดหิมะ และน้ำแข็งที่เกาะกระจกหน้ารถออกก่อนสตาร์ทรถออกไป)
Mister: Yes ( and opened the door, walked to the car and wiped snow off the wind shield and windows before left)
เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog