6 กุมภาพันธ์ 2557
Feb 6.2014
ในขณะที่ป้าโอ้ทกำลังง่วนทำอาหารมื้อเย็น หลังจากมิสเตอร์เปลี่ยนเสื้อผ้า เดินเข้ามาในครัว
While I was cooking, Mr. walked into the kitchen.
ป้าโอ้ท : มิสเตอร์คิดถึงไอไหม?
Oath : Mister, do you miss me?
มิสเตอร์ : ยูถามอะไรเนี่ย?
Mr. What are you talking about?
ป้าโอ้ท : ตั้งแต่ไอไปโรงเรียน ไอไม่ได้ดูทีวีกับยูเลย เพราะต้องทำการบ้าน
Oath: Because since I go to school, I have not watched TV with you.
มิสเตอร์ : ยูกลับบ้านทุกวันใช่ป่าวล่ะ
Mr : Are you come home everyday?
ป้าโอ้ท : ใช่ แล้ว ยูไม่คิดถึงไอเหรอ
Oath : Yes, but... do you miss me?
มิสเตอร์ : ก็ยูกลับบ้านทุกวันนี่นา ใช่ไหมล่ะ
Mr. : You come home everyday, right?
ป้าโอ้ท : ก็ใช่ แต่ไอคิดถึงยูนะ ไม่ได้ดูทีวีด้วยเหมือนเมื่อก่อน
Oath : Yes, but I miss you because I have not watched TV with you as same as before.
มิสเตอร์ : (เดินส่ายหัว ออกจากครัว ไปนั่งดูทีวี)
Mr. : ( shake his head and walk away. He was sitting on the couch watched TV)
ปล. เรื่องเล่า อ่านขำ ขำ สบายๆ เบาๆ ไร้สาระ
PS: Just our story for sharing my sense of humor which I do not know if you get it. However thank you for reading.
Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.
เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ
Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!
Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.
Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.
เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ
Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!
Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.
Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog
No comments:
Post a Comment