Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Tuesday, February 25, 2014

พูดภาษาอังกฤษที่โรงเรียนครั้งแรก My first speech in school in the USA



17 กพ 57... ป้าโอ้ทพูดภาษาอังกฤษที่โรงเรียน หาข้อมูลเอง ฝึกพูดที่บ้านได้น้อยกว่า 5 นาที ต้องพูด5-8 นาที วันจริงตื่นเต้นมาก พยายามควบคุม พูด 7.10 นาที ดีกว่าที่คิดไว้แหะ ป้าโอ้ทหน้าบาน
 หนุ่มที่เห็นหน้าป้าโอ้ทคือคุณครูค่ะ ^_^

(แนะนำหนังที่ห้องฉายของโรงเรียน เทศกาลหนังนานาชาติ ป้าโอ้ทแนะนำเรื่อง The Eye)

ภูมิใจนำเหนอ ก่อนเข้าห้องพูด ไปห้องน้ำ ทำใจ หน้ามืด เพราะกังวลว่าคนจะเยอะ เปิดประตูเข้ามามีอยู่สิบกว่าคน ค่อยยังชั่ว.

It was my first  speech" introduce movie" at school for the week of "International Film Festival". I did for extra credit ^_^. On that day I was really nervous and excited that made me almost pass out in the baht room because I did not know how many audience in the room. After clam myself down, I walked to the room and relief because there were not many people. Well, I did better than I thought, it was a good experience though. Therefore, it gains my confident to speak in public.


PS: the young man in front of me is my teacher.

4 comments:

YU said...

great job!

โอ้ท@Oath said...

ขอบคุณค่ะ

Anonymous said...

ชอยค่ะพี่โอ้ท.ติดตามเรื่องราวดีๆอู่ยู่นะคะ/atom

โอ้ท@Oath said...

ขอบใจจ่ะ ครูตอม

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog