Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Sunday, June 26, 2011

ไปทะเลกันดีกว่า...Enjoyed at the beach "Ocean City , Maryland"

25 พ.ค 2554...การเดินทางครั้งนี้คุยกับสาวๆๆ (บิ๋ม  ก้อย และ พี่ดา) ไว้ล่วงหน้า หนึ่งสัปดาห์ แต่คุยกันบิ๋มร่วมเดือน ว่าอยากไป หาวันไปกันสักวันดีกว่า และเมื่อมีสมาชิกต้องการร่วมทางด้วยเพิ่มอีกสองสาว (สามีไม่นับ) เราต้องทำการโหวต วันเดินทาง สรุปได้วันเสาร์ที่ 25 นี่ล่ะ แผนที่วางไว้คือ โอ้ทต้องไปรับพี่ดา ตอนเช้า กลับมาเจอกันที่บ้าน 9.30 ออกเดินทาง จากบ้านโอ้ทไปบ้านพี่ดา ประมาณ 1 ชั่วโมง ไป-กลับ 2 ชั่วโมง เนื่องจากคุณสามีพี่ดาทำงานวันเสาร์ ดังนั้นต้องรบกวน ดร.บิ๋มคนสวยเป็นโชเฟอร์พาพวกเราสู่ทะเล เพราะโอ้ทขับม่ายหวายยยยยยยยย ง่วงๆๆๆ แหงๆๆ  งานนี้ มิสเตอร์ ไปด้วย ถามไถ่ บอกไว้ให้รู้ว่าตั้งใจไปปักหลักเล่นน้ำทะเล กลัวมิสเตอร์ไปแล้วจะเบื่อ แต่เข้าใจกันในทางเดียวกันแบบนี้แล้วไม่มีปัญหา

25th June 2011...We went to Ocean City, Maryland. It was my first time to play in the water at the beach. It was fun. The wave were big and water were cool that was good for a hot day. We had lunch at Phillips crab house before walked to the beach. Good food.

We had a great time.


9.30 ถึงเวลานัดทุกคนพร้อม ออกเดินทาง ปรากฎว่า โอ้ทไม่รู้จักทาง ไม่ได้ดูแผนที่ แต่คิดว่าทะเลอยู่แมรี่แลนด์ต้องไปทางบัลติมอร์ ดร.คนสวยก็เชื่อมั่น ไปตามบอก ...ฮ่าฮ่า วนกันอยู่1ชั่วโมง ถึงรู้ว่า ต้องไปอีกทาง สรุปการเดินทางของเราใช้เวลา 3 ชั่วโมงกว่าๆๆ แทนที่จะเป็น สองชั่วโมงกว่าๆๆ  นัดก้อย กับ เจสันที่ร้านอาหารตอนเที่ยง ต้องโทรแจ้งเหตุที่เกิด และโอ้ทรับผิดเพียงผู้เดียว แต่น้องๆๆ น่ารัก ไม่มีการต่อว่ากัน

ระหว่างทางมีเสบียง พี่ดาทำหมี่ผัดซีอิ้วมา หม่ำกันซะก่อนคนละกล้องโอ้ทกับพี่ดา เพราะ ดร.บิ๋มหม่ำมาแล้ว มิสเตอร์รอไปหม่ำร้านอาหาร โอ้ททำข้าวเหนียว หมูย่างหิน(เพราะย่าง/อบไฟบน เสร็จแล้ว ปล่อยไว้ในเตาระหว่างไปรับพี่ดา สองชั่วโมง ออกมาแข็งเป๊กเลย แต่พอกินได้ตอนเล่นน้ำเหนื่อยๆๆ

เมื่อถึงร้านอาหาร ฟิลิปส์ ดร.บิ๋มของเราเป็นคนแนะนำ หาข้อมูลร้านนี้ (มันฝรั่งทอดสูตรร้อยปี) ทุกคนจัดการใส่เสบียงลงกระเพาะกันเต็มที่ จากนั้นต้องไปหาที่จอดรถ โอ้ทกับพี่ดาเดินล่วงหน้ากันไปที่หาดก่อน จัดการกางเต้นท์ชายหาด (เต้นท์ครี่งเสี้ยว) ปูเสื่อ เรียบร้อย ทุกคนตามมาถึง พักผ่อนตามอัธยาศัย งานนี้โอ้ทถอดเสื้อผ้า ลงน้ำก่อนใคร มิสเตอร์ออกเดินริมทะเลตามที่บอกตั้งแต่ก่อนมา






คลื่นแรงมาก น้ำเย็นชื่นใจเหมาะกับอากาศร้อน สนุกจริงๆๆ ดร.บิ๋มเอาบอลชายหาดมาด้วย โอ้ทกอดบอลไว้ตอนเล่นคลื่น ช่วยให้ตัวลอยตุ๊บป่องๆๆ ไม่ล้มตอนคลื่นซัด อยู่ใต้น้ำ สนุกๆๆ ระหว่างนั้นถ่ายรูปกันไปสนุกสนาน งานนี้โอ้ทจับกล้องน้อยมากเพราะมัวแต่สนุกกับคลื่น





สักพักมิสเตอร์เดินกลับมาบอกว่า อยากเล่นน้ำทะเล คลื่นน่าเล่นแต่หาซื้อกางเกงไม่ได้ งั้นไปหาอีกรอบดูซิ ตรงร้านใกล้ๆๆกับที่เรากางเต้นท์ แล้วก็ได้เสื้อ กางเกงกลับมา ได้ลงเล่นคลื่นสมใจ...เห็นมิสเตอร์มีความสุขทุกคนก็ดีใจ เพราะกลัวเขาเบื่อ เล่นกันจนลืมเวลา ฟ้ายังสว่าง แต่ 6 โมงเย็นแล้ว ว้า! ต้องกลับกันแล้วซินะ  ยังไม่ได้เดินบอร์ดวอล์คเลย เอาไว้เราไปกันใหม่ รอบหน้าไม่เล่นน้ำแต่เดินๆๆๆๆเที่ยว






ทะเลที่นี่ทุกคนต้องเตรียมสัมภาระในการนั่ง นอน พักผ่อนไปเอง ไม่มีเก้าอี้ผ้าใบ ร่ม เหมือนบางแสน หรือหาดบ้านเรา (รัฐใหญ่ๆๆ เช่นฮาวาย ไมอามี่ ฟลอริด้า โอ้ทไม่รู้เหมือนกันไหม เพราะยังไม่เคยไป)  ไม่มีแม่ค้า มาเดินเร่ขายอาหารทะเล  ในส่วนทะเล และ หาดทราย จะแยกต่างหากจากส่วนที่เป็นทางเดินเล่น และร้านขายของที่ระลึก ขายอาหาร












ชายหาดที่นี่ กว้าง และน่าเล่นกว่าที่ ทะเลรีโฮบูท ที่เดลาแวร์ และ แอตแลนติคซิตี้ นิวเจอร์ซี่ (เคยไปมาแค่สองที่ ที่อื่นไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร)

สรุปว่า สนุกมากจ้า




2 comments:

YU said...

ค้างคืนหรือป่าวโอ้ท

โอ้ท@Oath said...

ไม่ได้ค้างค่ะพี่ เลยอดเล่นต่อ สงสารมิสเตอร์กำลังหนุก ก็มาเล่นทีหลัง โอ้ท พี่ดา บิ๋มเล่นกันอยู่พักใหญ่แล้ว พอมิสเตอร์เล่่น เหนื่อยมาพัก แล้วดูนาฬิกาเย็นแล้วเลยไม่เล่นต่อ กลับเลย

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog