Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Tuesday, October 18, 2011

เมื่อไม่มีห้อง ไม่ใช่อุปสรรคของการเรียน...We did not have room but we still could study.

18 ตค 2554...วันนี้มาเห็นภาพที่ถ่ายไว้ตั้งแต่ วันที่ 1 สค 2554 และยังไม่ได้เล่าสู่กัน เป็นภาพของเพื่อนๆ และครูสอนภาษาอังกฤษ วันนั้นเราไปเรียนกันที่ห้องสมุด เนื่องจากโรงเรียนที่เราใช้ห้องเป็นสถานที่เรียนปิด และวันนั้นที่ห้องสมุดไฟดับ ห้องสมุดประกาศปิดหลังจากไฟดับ เราไม่มีห้องซินะ  แต่เราไปกันแล้วจะปล่อยเวลาให้เสียไปใย พากันออกมานั่งหน้าห้องสมุด คุยกันสักครู่ให้เวลาไม่สูญเปล่า อย่างน้อยได้สนทนาภาษาอังกฤษ  จนกระทั่งลมเย็นพัดมาเริ่มหนาวจีงแยกย้ายกันกลับ

18th Aug 2011...I found these photos I took on 1st Aug 2011 in front of Bear library when we were studying out side. Sometimes we study at the library when the school we use the room close. On that day the library did not have power and announcement to close so we decided to stay and talked for awhile so we did not waste our time on that day. At least we spoke English even a bit. We stayed  about half an hour and separated to home and also the wind blew so cold than I could stay longer.

P8012326

P8012327

No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog