กลุ่มคนถ่ายภาพ Photographic Society

ไม่รู้จะเรียกชื่อกลุ่มภาษาไทยว่าอย่างไร ให้หรูๆ หน่อย ..^_^ ตื่นเต้นมากๆ ที่ได้เข้าร่วมกลุ่มนี้ เพราะตั้งแต่เริ่มศีกษาการถ่ายภาพด้วยตัวเองอย่างจริงจังก็พยายามหากลุ่มเข้าร่วมแต่ไม่เจอสักที เพราะกลุ่มที่เจอส่วนมากเน้นกิจกรรมนอกสถานที และค้างคืน หรือ หลายคืน ซึ่งไปนอกสถานที่โอ้ทชอบแต่ค้างนี่ซิ ไม่สามารถเพราะจะให้มิสเตอร์อยู่บ้านคนเดียวได้อย่างไร ชิมิ ^o^

รู้จักกลุ่มนี้จากสมาชิกกลุ่มเต้นโฟลค์ เขาเป็นสมาชิกกลุ่มคนถ่ายภาพอยู่ด้วย เมื่อได้เวบไซด์ ถึงบ้านจัดการเปิดดูข้อมูล หาที่อยู่ และเมื่อวันประชุมพบปะ ครั้งต่อไป (24 ที่ผ่านมาเมื่อวานนี้เอง) ลุยโลด ชวนมิสเตอร์ไปด้วยแต่มิสเตอร์อารมณ์ไม่ดีจากที่ทำงาน โอ้ทเลยลุยเดี่ยว ระหว่างทางไม่เปลี่ยวแต่มืด เพราะฤดูหนาวมืดเร็ว กำหนดเวลากลุ่ม 19.30-20.30 กดจีพีเอส พาไปซิ เมื่อไปถึงปลายทาง เริ่มต้นด้วย ขับเลยไปก่อน เพราะไม่รู้ว่าสถานที่เป็นอย่างไร นีกว่าเป็นบ้าน แต่สถานที ที่เห็น เป็นเหมือนอพาร์ทเม้นท์ กลับรถมา เข้าไปจอดทางจอดผู้มาเยือน (ภาษาไทยเรียกว่าอย่างนี้ไหม วิสิตเตอร์ visitor ชักเพี้ยนแล้ว) งง เต๊กเลย โรงพยาบาลนี่หว่า ที่อยู่ผิดหรือเปล่าน๊า? เดินไปอีกด้าน จากประตูใหญ่มีสองแยก เดินไปกดมือถือหาเวบไป หาที่อยู่ก็ถูกนี่หว่า ไม่รู้จะไปตรงไหน เดินเข้าไปในโรงพยาบาล ถามเจ้าหน้าที่ตรงเคาน์เตอร์ ได้ความว่ามาถูกแล้ว เจ้าหน้าที่บอกทางให้...

เมื่อเข้าลิฟท์ มีผู้ชายสูงอายุเข้ามาคนหนึ่งในมือมีวารสารกลุ่มคนถ่ายภาพ ไม่รีรอ ถามทันที ได้ความว่าเป็นสมาชิก 15 ปีแล้ว จากนั้นก็เดินไปกับเขา ชวนเขาคุยไปด้วยโดยไม่คิดจะถามว่าเขาเพิ่งมาหรือจะกลับ ตามไปลงลิฟท์อีกรอบ เพราะเดินหลงกันไปรอบหนึ่งแล้ว ไปโผล่ที่กลุ่มเล่นไพ่ มีผู้สูงอายุเล่นไพ่กันอยู่หลายโต๊ะเชียว ในที่สุดขึ้นลิฟท์มาออกประตูหน้า ก็ชั้นที่เขาเข้าลิฟท์มาเจอโอ้ทนี่แหละ ทำให้โอ้ทคิดว่าเขาเพิ่งมา ที่ไหนได้เขากำลังจะกลับ ป้าดดดดดดดดดด โธ่

ถามทางเขาบอกให้เดินตรงไป ลงบันได วนๆๆ โอ้โห งง เต๊ก ไปตามที่เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลบอกง่ายกว่า (จดมาซิเพราะจำไม่ได้) เมื่อไปถึง ไม่เห็นใครเลย เกือบจะถอยแล้ว พอดีได้ยินเสียงคน นั่นละ เดินตรงรี่ไปตามเสียง เจอแล้ว เยๆๆๆ

ปล. วันจันทร์หน้า เจ้าหน้าที่ดูแลการสมัครสมาชิกบอกให้ไปก่อนเวลาจะให้แนะนำตัว ไอหย๋า ตื่นเต้นๆ แล้วจะหาใครถ่ายรูปให้ได้ไหมเนี่ย ^_^
http://www.delawarephotographicsociety.org/index.html

 

 

I just found this group http://www.delawarephotographicsociety.org/index.html which I really exciting to join them. Since I am serious in photography and have done self taught I tried to find the group to join but di d not find anyone suit me. The groups I found had feild trips which interested me but they stay over night which I could not do.

I knew about DPS from one of Folk danc member who is a member too. I got information and planned to be there in a next meeting which was yesterday. GPS took me, at first I thought it was a house then I drove pass and turn back again. In a parking lot, I was wondering if I came to the wrong place because it was a hospital...OMG! I walked and checked the address on internet via my cell phone and decided to walked into the hospital. I asked an information lady and she said" Yes, here it is". She showed me the direction . I found a man who carried a photo group magazine and started talking with him, walked with him and we lost. I taught he was coming to the meeting but he was about leaving.I knew when he took me to the lobby and said" I park my car there"....I was laughing in my mind . He told me the direction to the group but I did not follow because the direction I got from an information lady seemed easier.

I was at the end of the building and no one so I decided to go back but...I heard someone talking then I walked to the room and ...I made it.

เต้นหมู่ Folk dance

โฟลค์แดนซ์ ภาษาไทยคงเรียกว่า เต้นหมู่ คงจะประมาณรำวงของไทยเรานี่ละเน่อะ
เป็นสิ่งใหม่ที่ได้มีโอกาสเข้ากลุ่มเมื่อไม่นานนี่เอง รู้จักจากเพื่อนในกลุ่มออกกำลังกายเป็นสมาชิกกลุ่มเต้นบอก น่าสนใจ โอ้ทไปเต้นมา 4 ครั้งแล้ว ทุกคืนวันศุกร์ราวๆ ชั่วโมงครึ่ง สนุกดี แม้จะเต้นไม่เป็น ก็ตามๆ เขาไป สักวันก็เป็นบ้างล่ะ สมาชิกเต้นกันมา40ปีแล้ว บางคนน้อยๆ ก็20ปี สนุกดีเหมือนกัน มีเพลงช้า และ เร็ว เวลาเต้นจับมือกันเป็นวงบ้าง เป็นแถวบ้าง หรือเป็นคู่ แล้วแต่เพลงชาตินั้นๆ โอ้ทยังจำเพลงไม่ได้ ท่าเต้นก็ไม่ได้ แต่จะเข้าวงด้วยเพลงช้าๆ ทำตามได้ บางครั้ง มีคนช่วยบอกจังหวะให้ว่าทำอย่างไรบ้าง เพลงเร็วๆ จะยืนเต้นตามด้านหลัง การเต้นจะขยับไปเรื่อยๆ ไม่ได้อยู่กับที่ เต้นเพลงเร็ว เหนื่อยเหมือนกันนะ เข้ากลุ่มไม่ฟรี สมาชิกจ่ายรายปี 140 โอ้ทไปจ่ายเป็นครั้ง 5 เป็นค่าเช่าสถานที่ ตั้งใจไปเรื่อยๆๆ สนุกดี แล้วเผื่อเวลาไปที่ไหนมีเต้นแบบนี้ จะได้เข้าไปเต้นกับเขาได้ เราก็เต้นเป็น ^_^

ตั้งแต่เข้ากลุ่มนี้ เวลาดูหนังแนวนอกเมือง พื้นบ้านของฝรั่งเขา เห็นตั้งวง เต้นกันแบบนี้ รู้เลยว่าโฟล์คแดนซ์ เต้นกันหลายคน เพียงแต่ยังดูไม่รู้ว่าเพลงอะไร ชาติอะไร แต่ต่อไปคงพอรู้บ้าง

It is a new for me " Folk dance" but fun even I had no idea about step but the group is friendly. I join them when the music slow but I follow behide when the music fast. I like fast music if I know how to dance will be so much fun because even I do not know now still fun and good for exercise too.

 

 

 

มีปัญหาแล้วซิ...We had a problem

คืนวันพุธที่ 12  กันยายน 2555...ขณะที่โอ้ทเตรียมตัวจะอาบน้ำอยู่ให้ห้องน้ำบนบ้าน มิสเตอร์เดินขึ้นมา มือหนึ่งถือกระดาษทิชชู ทำหน้าตื่น แล้วบอกว่า

Wednesday night (Sep 12 2012) while I was ready to take shower in the baht room, Mister ran up with worried face to me :

มิสเตอร์ : เรามีปัญหาแล้ว
โอ้ท      : อะไร ?

Mister :  I think we have a problem
Oath  : What problem?

มิสเตอร์ : (แทนการตอบ ชูมืออีกข้างทำโอ้ทตกใจเลย เพราะลูกหนูตัวน้อยอยู่ในมือ)
โอ้ท     : โอ้ยๆๆๆ ยูไปเอามาจากไหน ?

Mister : (Instead of saying he showed me the other hand which had a tiny mouse)
Oath : OH! where did you get it?

มิสเตอร์ : มังกี้จับได้ ในครัว
โอ้ท  : อย่ามาหลอกไอ ไอกลัว

Mister : Monkey catched in the kitchen
Oath : Do not come to me ... I am scare.

จากนั้นมิสเตอร์เดินลงไปข้างล่าง เปิดประตู ปล่อยลูกหนู เพราะยังไม่ตาย ลูกหนูยังไม่ถึงคราว

Then, he went dowstair, open the front door and let the mouse away because it still alive. Lucky mouse.

อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา โอ้ทอยู่ในห้องคอมพิวเตอร์บนบ้าน มิสเตอร์เดินขึ้นมาอีกครั้ง หน้าตื่น

One hour later while I was in the computer room upstair, Mister walked to me again with worried face :

มิสเตอร์ : เรามีปัญหาใหญ่แล้ว (พูดพร้อมกับชูเจ้าหนูน้อยให้ดู)
โอ้ท : อีกตัวแล้วเหรอ เอาออกไป อย่ามาหลอกไอ

 Mister : We have  a big problem (said and showed another one tiny mouse in his hand)
Oath : one more?  take it away

มิสเตอร์ : จะมีอีกกี่ตัวก็ไม่รู้
โอ้ท : แจ้งบริษัทกำจัดหนูมาตรวจไหมล่ะ

Mister : How many we are going to find?
Oath : Call the company who taking care about this to check the house

มิสเตอร์ : แต่ไอว่าคงไม่มีปัญหาหรอก เพราะมังกี้อยู่ มังกี้จับหนู แต่เฮอร์เบิร์ธซิ กลัวหนู
โอ้ท : หน้าตาเฮอร์เบิร์ธตื่นมาก ดูซิ

Mister : but I think it is not a broblem because Monkey is here. He is a good mouse catcher but Herbert scares of the mouse

ตั้งแต่วันนี้มา เฮอร์เบิร์ธเปลี่ยนไป ไม่ญาติดีกับมังกี้เลย มังกี้จะเล่นด้วย ก็แยกเขี้ยว ส่งเสียงขู่ตลอดเวลา มิสเตอร์ช่วยปลอบ และเอามังกี้เข้าใกล้ เฮอร์เบิร์ธก็ยังไม่ญาติดีด้วย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร โอ้ทได้ยินเสียงดังจากด้านล่างตอนกลางวันนีกว่าเจ้าสองตัวเล่นกันตามปกติ แต่สักพักเฮอร์เบิร์ธวิ่งแจ้นขึ้นมาแล้วซ่อนใต้โต๊ะ มังกี้ตามมาเท่านั่นล่ะ ส่งเสียงขู่ และแยกเขี้ยวใส่  น่าสงสารมังกี้ไม่มีเพื่อนเล่น เพราะเข้าใกล้เฮอร์เบิร์ธไม่ได้

Since that time , Herbert changes. He does not friendly with Monkey anymore but grouching every time Monkey comes close. We do not know what was going on between them.  In the morning that day before Mister found the mice, I heard noise dowstair but did not pay attention because I thougth they were playing as usual until Herbert ran up to our bedroom and hid under the table. Monkey ran follow him and walked to him but Herbert did not want him to go close anymore and grouch to him. Poor Monkey does not have a friend to play now.