มีปัญหาแล้วซิ...We had a problem

คืนวันพุธที่ 12  กันยายน 2555...ขณะที่โอ้ทเตรียมตัวจะอาบน้ำอยู่ให้ห้องน้ำบนบ้าน มิสเตอร์เดินขึ้นมา มือหนึ่งถือกระดาษทิชชู ทำหน้าตื่น แล้วบอกว่า

Wednesday night (Sep 12 2012) while I was ready to take shower in the baht room, Mister ran up with worried face to me :

มิสเตอร์ : เรามีปัญหาแล้ว
โอ้ท      : อะไร ?

Mister :  I think we have a problem
Oath  : What problem?

มิสเตอร์ : (แทนการตอบ ชูมืออีกข้างทำโอ้ทตกใจเลย เพราะลูกหนูตัวน้อยอยู่ในมือ)
โอ้ท     : โอ้ยๆๆๆ ยูไปเอามาจากไหน ?

Mister : (Instead of saying he showed me the other hand which had a tiny mouse)
Oath : OH! where did you get it?

มิสเตอร์ : มังกี้จับได้ ในครัว
โอ้ท  : อย่ามาหลอกไอ ไอกลัว

Mister : Monkey catched in the kitchen
Oath : Do not come to me ... I am scare.

จากนั้นมิสเตอร์เดินลงไปข้างล่าง เปิดประตู ปล่อยลูกหนู เพราะยังไม่ตาย ลูกหนูยังไม่ถึงคราว

Then, he went dowstair, open the front door and let the mouse away because it still alive. Lucky mouse.

อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา โอ้ทอยู่ในห้องคอมพิวเตอร์บนบ้าน มิสเตอร์เดินขึ้นมาอีกครั้ง หน้าตื่น

One hour later while I was in the computer room upstair, Mister walked to me again with worried face :

มิสเตอร์ : เรามีปัญหาใหญ่แล้ว (พูดพร้อมกับชูเจ้าหนูน้อยให้ดู)
โอ้ท : อีกตัวแล้วเหรอ เอาออกไป อย่ามาหลอกไอ

 Mister : We have  a big problem (said and showed another one tiny mouse in his hand)
Oath : one more?  take it away

มิสเตอร์ : จะมีอีกกี่ตัวก็ไม่รู้
โอ้ท : แจ้งบริษัทกำจัดหนูมาตรวจไหมล่ะ

Mister : How many we are going to find?
Oath : Call the company who taking care about this to check the house

มิสเตอร์ : แต่ไอว่าคงไม่มีปัญหาหรอก เพราะมังกี้อยู่ มังกี้จับหนู แต่เฮอร์เบิร์ธซิ กลัวหนู
โอ้ท : หน้าตาเฮอร์เบิร์ธตื่นมาก ดูซิ

Mister : but I think it is not a broblem because Monkey is here. He is a good mouse catcher but Herbert scares of the mouse

ตั้งแต่วันนี้มา เฮอร์เบิร์ธเปลี่ยนไป ไม่ญาติดีกับมังกี้เลย มังกี้จะเล่นด้วย ก็แยกเขี้ยว ส่งเสียงขู่ตลอดเวลา มิสเตอร์ช่วยปลอบ และเอามังกี้เข้าใกล้ เฮอร์เบิร์ธก็ยังไม่ญาติดีด้วย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร โอ้ทได้ยินเสียงดังจากด้านล่างตอนกลางวันนีกว่าเจ้าสองตัวเล่นกันตามปกติ แต่สักพักเฮอร์เบิร์ธวิ่งแจ้นขึ้นมาแล้วซ่อนใต้โต๊ะ มังกี้ตามมาเท่านั่นล่ะ ส่งเสียงขู่ และแยกเขี้ยวใส่  น่าสงสารมังกี้ไม่มีเพื่อนเล่น เพราะเข้าใกล้เฮอร์เบิร์ธไม่ได้

Since that time , Herbert changes. He does not friendly with Monkey anymore but grouching every time Monkey comes close. We do not know what was going on between them.  In the morning that day before Mister found the mice, I heard noise dowstair but did not pay attention because I thougth they were playing as usual until Herbert ran up to our bedroom and hid under the table. Monkey ran follow him and walked to him but Herbert did not want him to go close anymore and grouch to him. Poor Monkey does not have a friend to play now.