Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Saturday, October 3, 2009

พิพิธภัณฑ์ประวัติศาตร์ธรรมชาติ เดลาแวร์ Delaware museum of Natural history

วันนี้ออกกำลังกายวันที่ 4 แล้ว
Today is the 4th day I do exercise....keep walking!

ทำข้าวผัดกุ้ง ไข่เจียวหม่ำๆๆๆๆ มื้อเที่ยงพอดีเลย เพราะตื่นกันสายเป็นปกติของวันเสาร์-อาทิตย์
I cooked shrimp fried rice with fried eggs for lunch. We got up very late on weekend as usual.

หมุนโซฟาข้างล้างกันเล็กน้อย เนื่องจากดารินซื้อเก้าอี้สำหรับเล่นเกมส์มาใหม่ จัดวางให้โล่ง
Re-organise the room
ก่อน Before

หลัง After

เปลี่ยนผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ซักผ้า เตรียมรีดผ้าต่อ
ดารินถามว่าอยากไปพิพิธภัณฑ์กี่โมง ...เยๆๆๆๆ ดีใจจัง นึกว่าจะไม่ได้ไปซะแล้ว เช็คเวลาในเวบ Delaware museum of Natural history ยังมีเวลา ตอนนั้นบ่าย 2 พิพิธภัณฑ์เปิด 9.30-16.30 จากบ้านไปราว 25 นาทีเท่านั้น
We went to Delaware museum of Natural history about 2 pm. It is 25 minutes from home.
ค่าเข้าชมผู้ใหญ่คนละ $7 เด็ก $5 ต่ำกว่า 2 ขวบ ฟรี...

ไข่นก ชนิดต่างๆ มีตั้งแต่ขนาดใหญ่ยักษ์ จนถึว จิ๋ว เล็กกว่านิ้วก้อยซะอีก

เสียดายจังภาพไม่ชัด เพราะตั้งโหมดผิด โครงกระดูกไดโนเสาร์ ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้องแสดงไดโนเสาร์ และ นกประเภทต่างๆ รวมทั้งนกอินทรีหลากหลายพันธุ์

ออกมาจากห้องไดโนเสาร์ เจอเจ้านี่ ดารินบอกว่า อีกองมหึมา...ดีน่ะที่เป็นของปลอมไม่งั้นคงจะเหม็น กันน่าดูเชียว

ในห้องแสดงใต้ทะเล พี้นกระจก จำลองใต้ทะเลให้ดู แต่ไม่มีน้ำจริงนะจ่ะ

หอยนางรมยักษ์ หนัก 500 ปอนด์

scallop สแกลอบ ภาษาไทยเรียกหอยอะไรมะรู้จ่ะ

พระสังข์..เอ้ย หอยสังข์ ภาษาอังกฤษเรียก สเนล snail

ในห้องใต้ทะเลมีประวัติที่น่าสนใจคือคนเข้าไปในลูกบอลเหล็กแล้วผูกกับสลิง หย่อนลงใต้ทะเล จำไม่ได้ว่าลึกแค่ไหน ถามดารินว่านานเท่าไร ดารินบอกว่าประมาณ 30 นาที ลูกบอลเหล็กขนาดแค่คนเข้าไปอยู่ได้เท่านั้น แต่จะหมุนตัวได้หรือเปล่าไม่แน่ใจ ที่แน่ๆ คือมืดๆๆๆๆๆ ในภาพถ่ายเขียนไว้ว่า หากสลิงที่แขวนขาดละก็ คนที่อยู่ในเจ้าบอลเหล็กนี้คงตายอยู่ก้นทะเลแน่ๆ....น่ากลัว! แต่ทุกคนผ่านมาได้ด้วยดี
ถัดมาเป็นห้องแสดงสัตว์ป่า ขนาดใหญ่

ขี้เต่ากลับบ้านกันดีกว่า แข่งกะรถดารินไหวป่าวน้อ...อิอิ

กวางน้อยเฝ้าอยู่ที่ลานจอดรถ

ใช้เวลาไม่นานในพิพิธภัณฑ์เพราะไม่ใหญ่ และไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น สำหรับคนที่ไม่ชอบประวัติศาสตร์ และสัตว์จะเบื่อมากๆ เหมาะสำหรับพ่อแม่พาลูกๆ มา เพราะเด็กๆ จะชอบมาก ด้านนอกมีของทีระลึกขายด้วย มุมเล็กๆ ดารินขับรถขากลับไปอีกด้านนึง ชอบจังถนนแถบนี้ สถานที่บริเวณนี้ชื่อ เคนเนท ไพค์ kenette pike ดารินบอกว่าแถบนี้เป็น อัพสเกล ประมาณว่า ค่าครองชีพจะสูงกว่าที่บ้านเรา นิววาร์ค (รัฐเดียวกันนี่ล่ะ แต่คนละเมือง ข้าวของตามร้านจะแพงกว่า บ้านละแวกนี้มีแต่หลังใหญ่ๆ )
Kennette square เคนเนต สแควร์

กลับบ้านอีกทาง จำได้ว่าเป็นทางเส้นเดียวกับที่ไปพิพิธภัณฑ์ภาพเขียน แต่วิ่งไปแล้ว อ้าว! คนละที่แฮะ ดูเหมือนกันเลย

No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog