1 มิ.ย 2554... เมื่อวานตอนเย็นหลังเลิกงานกลับถึงบ้าน รู้สึกปวดหัวนิดๆๆ ทำอาหารให้มิสเตอร์ จัดแจงกินเสร็จ เก็บล้างเรียบร้อย นั่งรอว่าจะปวดมากขึ้นจนไปเรียนไม่ไหวหรือเปล่าจะได้โทรบอกครู แต่ไม่ปวดมากจึงไปเรียนตามปกติ แต่ระหว่างขับรถกลับบ้านซิ โอ้ยๆๆๆ ปวดหัวแทบระเบิด ตาพร่าอีกด้วย อยากถึงบ้าน แล้วนอนๆๆๆ พยายามตั้งใจขับรถมากๆๆ มองถนนเพ่งมากๆๆ เพราะปวดหัวจนตาพร่าขนาดนั้น เมื่อถึงบ้าน ตรงรี่อาบน้ำ กินยา นอนทันที...
สันนิษฐานว่า เนื่องจากอากาศร้อนจัด แล้วไปเล่นน้ำเย็น ร่างกายปรับไม่ดี เลยมีผลทำให้ปวดหัวแบบนี้ เคยเป็นแบบนี้นานมาแล้ว เฮ้อ! แย่เลย
1st June 2011...Yesterday afternoon , I came back from work and felt not good because of a headache but it did not really bad. I waited to see if my headache worse so can not go to ESL class but it did not that bad then I went to the class as usual. On the way back home..Geeeeeeeeeee! my headache was really bad. I felt like my head was going to broke and my sign can not see clear enough. I was really concentrated watching the road and control the strealing wheel. I wanted to be home so quick. Finally, I got home and went direct taking shower, took medicine and went sleep.
I thought the cause is the weather so hot and I went swiming in cold water so my body did not adjust well yet then after that it effective with headache like that.
Search This Blog
Wednesday, June 1, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.
เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ
Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!
Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.
Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.
เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ
Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!
Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.
Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog
2 comments:
ไมเกรนหรือป่าวโอ้ท นอนพักมากๆนะจ๊ะจะได้หายไวๆ
ไม่ใช่ค่ะพี่ยุ น่าจะเป็นตามที่สันนิษฐานนะแหละ หายแล้วค่ะ โอ้ทนอนมากไม่ได้ ต้องทำโน่นนี้อยู่เรื่อย
Post a Comment