Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Wednesday, June 1, 2011

ปวดหัวแทบแตก...I had a headache so badly.

1 มิ.ย 2554... เมื่อวานตอนเย็นหลังเลิกงานกลับถึงบ้าน รู้สึกปวดหัวนิดๆๆ  ทำอาหารให้มิสเตอร์ จัดแจงกินเสร็จ เก็บล้างเรียบร้อย นั่งรอว่าจะปวดมากขึ้นจนไปเรียนไม่ไหวหรือเปล่าจะได้โทรบอกครู แต่ไม่ปวดมากจึงไปเรียนตามปกติ  แต่ระหว่างขับรถกลับบ้านซิ โอ้ยๆๆๆ ปวดหัวแทบระเบิด ตาพร่าอีกด้วย อยากถึงบ้าน แล้วนอนๆๆๆ พยายามตั้งใจขับรถมากๆๆ มองถนนเพ่งมากๆๆ เพราะปวดหัวจนตาพร่าขนาดนั้น  เมื่อถึงบ้าน ตรงรี่อาบน้ำ กินยา นอนทันที...

สันนิษฐานว่า เนื่องจากอากาศร้อนจัด แล้วไปเล่นน้ำเย็น ร่างกายปรับไม่ดี เลยมีผลทำให้ปวดหัวแบบนี้ เคยเป็นแบบนี้นานมาแล้ว เฮ้อ! แย่เลย

1st June 2011...Yesterday afternoon , I came back from work and felt not good because of a headache but it did not really bad. I waited to see if my headache worse so can not go to ESL class but it did not that bad then I went to the class as usual. On the way back home..Geeeeeeeeeee! my headache was really bad. I felt like my head was going to broke and my sign can not see clear enough. I was really concentrated watching the road and control the strealing wheel. I wanted to be home so quick. Finally, I got home and went direct taking shower, took medicine and went sleep.

I thought the cause is the weather so hot and I went swiming in cold water so my body did not adjust well yet then after that it effective with headache like that.

2 comments:

YU said...

ไมเกรนหรือป่าวโอ้ท นอนพักมากๆนะจ๊ะจะได้หายไวๆ

โอ้ท@Oath said...

ไม่ใช่ค่ะพี่ยุ น่าจะเป็นตามที่สันนิษฐานนะแหละ หายแล้วค่ะ โอ้ทนอนมากไม่ได้ ต้องทำโน่นนี้อยู่เรื่อย

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog