Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Wednesday, August 31, 2011

ไอรีนมาแล้ว(ประสบการณ์แรก)...Hericane Irene Impact (my first experience with hericane)

ตั้งแต่คืนวันเสาร์ที่ 27 สค 54 นอนหลับไม่ลง ง่วงมาก แต่กลัว มิสเตอร์กรนไปตั้งแต่หัวค่ำแล้ว แต่โอ้ทซิ กลัวมาก เพราะไม่รู้ว่าพายุจะแรงแค่ไหนเนื่องจากมิสเตอร์บอกว่าครั้งนี้จะแรงกว่าทอนาโดปีที่แล้ว ปกติไม่เคยเอาคอมฯ เล่นบนที่นอนคืนนี้เล่นทั้งคืน เปิดดูเฟสบุ๊คเพื่อนๆ ส่งข่าว และเปิดดูข่าวออนไลน์อีก อากาศนอกบ้านเงียบสงบจนน่ากลัว กระทั่งจะเข้าตีสี่หลับสัปหงกจนถ่างตาไม่ไหว ปิดคอมฯ นอน...

Since on Saturday 27th Aug 2011... I was really sleepy but could not sleep because of scared of herican. I did not know how bad going to be. I thought what if hericane so bad took us while we were sleeping. Mister was sleeping earlier in the night. I took my laptop with me in bed, checked friends update on facebook and also watched News online until almost 4am. I decided to sleep.

วันก่อนเฮอริเคนเข้า
A day before Hericane Irene Impact




อ่อ ลืมไปนิดนึงกลางดึกราวห้าทุ่มกว่า มิสเตอร์อยากจะออกไปข้างนอก ไปซื้อน้ำเมานะซิ เพราะดื่มตั้งแต่หัวค่ำ บนงีมงำ น้ำท่วมห้องใต้ดิน บอกไม่ให้ออกไปเพราะฝนตก พายุจะมา ร้านปิดใครๆเขาก็กลัวกัน ไม่ฟัง โอ้ทยืนขวางประตูก็ไม่สำเร็จสู้แรงไม่ไหว สุดท้ายต้องพาขับออกไป กลัวก็กลัว แต่ดีกว่าให้มิสเตอร๋ขับออกไปเองแบบมีนๆ ร้านปิดหมดจริงๆๆ ระหว่างนั่งรถกลับมา มิสเตอร์บ่่นงีมงำๆๆๆ น้ำท่วมบ้านอีกแล้ว โอ้ทบอกไปว่าไม่ต้องเครียดถ้าท่วมก็ท่วมกันหมดทั้งหมู่บ้าน ไม่ใช่บ้านเราหลังเดียว

We had a little water in the basement because tidy cat sand stuck in the water way so we took care of it and clear water on the floor before went to bed that night.

กลับมาถึงจัดการลงไปใต้ดิน สูบน้ำกัน น้ำไม่ได้ท่วมมากแค่มีเจิ่งบนพื้นตรงแอ่งนิดหน่อยแต่ถ้าฝนตกหนักขี้นไม่จัดการระบายก็อาจจะเจิ่งทั่วทั้งห้องได้ มิสเตอร์บอกว่า เพราะร่องน้ำตันอยู่จุดหนึ่ง ทรายในกะบะอีแมวตกลงไปตัน โอ้ทจัดการเอาเสียมมือให้ขุดออกมา น้ำระบายได้สะดวก...

เช้าวันอาทิตย์ตื่นตั้งแต่ แปดโมงเช้าคงเพราะในหัวยังมีความกลัวอยู่นั่นเอง มองออกไปนอกหน้าต่างลมพัดอู้ๆ เป็นระยะแต่ไม่รุนแรงอย่างที่คิด ฝนตกตลอดเวลา จนกระทั่งเที่ยงมีท่าว่าสงบลง มิสเตอร์ออกไปซื้อของข้างนอก กลับเข้ามาบอกว่าหน้าหมู่บ้านมีต้นไม้หักด้วย  ราวๆๆบ่ายสามแดดออก ลมสงบ ฝนไม่ตก โอ้ทบอกมิสเตอร์ว่าจะออกไปถ่ายรูปต้นไม้หักหน้าหมู่บ้าน แต่แค่ออกไปหน้าบ้านตัวเอง เห็นต้นไม้หัก ถ่ายรูปไว้ ในขณะที่ยืนถ่ายรูปลมพัดมาอีก ยืนพิงต้นไม้รู้สึกต้นไม้สั่น โอยๆๆๆ ปอดแหก เพ่นเข้าบ้านเลย ไม่ไปไหนแล้ว...นึกแล้วขำตัวเอง แต่ว่าไม่เอาดีกว่า ปลอดภัยไว้ก่อน

On Sunday morning , I woke up at 8am which unusual on the weekend as I always woke up very late at noon or later. It because my worried and scared about how bad of hericane. I looked out of the window, the wind blow with rain but not so strong as I thought. Later in the afternoon, the wind weak and the rain stopped. Mister went out to rent movies. He told me there were some trees in front of our developement broke down. I decided to go out for taking photos of that trees at 3 pm.

A tree by our garage broke down then I took the photos of it. The wind was blowing while I took photos of the tree then I stood against a tree behind me while taking photos of the broke tree. OH! I felt the tree which I stood against was shaking. I ran back into the house.

วันเฮอริเคน
The day Hericane Irene Impact

IMG_2600

IMG_2601

IMG_2602

P8283844

No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog