Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Friday, December 30, 2011

คริสมาสต์ นอร์ธดาโกต้า#1 Christmas in North Dakota 2011 # 1

ปีนี้เป็นคริสมาสต์ที่สามแล้ว และเหมือนทุกปี เราสองคนเดินทางไปร่วมคริสมาสต์กับแม่ และ ญาติของมิสเตอร์ที่นอร์ธดาโกต้า กำหนดการระหว่าง 22-27 ธันวาคม 2554
คลิ๊กดูอัลบัมภาพที่นี่

This is my 3rd Christmas in the USA and the time every year we went to visit my Mister's family in North Dakota. This trip between Dec 22- 27 , 2011
click to see photos album





เราสองคนมีกระเป๋าสองใบ เช็คหนึ่งใบ 25ดอลล่าร์  โชคดีเป็นของเรา หน้าประตูเจ้าหน้าที่ประกาศอาสาฯ เช็คกระเป๋า ของฟรีแบบนี้ต้องรีบใช้บริการซิ จะถือทำไมใช่ไหม

We had 2 bags on this trip, one bag checked  $25 and one carry on. The airline agent at the gate asked for check bag volunteer so we checked our carry on without pay. I liked that.


ออกเดินทาง
Let's go

เวลาเดินทางโดยรวมประมาณ 6 ชั่วโมง (บินประมาณ 4+ รถ 2) ถึงสนามบินปลายทาง บิสมาร์ค  รับรถเช่า  รับกระเป๋า และเดินทางต่อมุ่งหน้าสู่ บาวแมน

Our flight about 4 hours and drive 2 more hours  until we got to our destination.




ขณะนั้นเป็นเวลาค่ำแล้ว สองคนหิวๆๆๆ แวะเติมพุงกันก่อนเข้าที่พัก ไม่เช่นนั้นคงนอนกันไม่หลับแน่ๆเชียวล่ะ

At the time we got there was late at night . We were hungy then eat before went to the hotel.


เราสองคนพักที่โรงแรมใกล้บ้านแม่มิสเตอร์ เป็นที่เดิม เราพักกันที่นี่ทุกครั้ง สะอาด สงบ มีอินเตอร์เนตด้วย (เมื่อก่อนไม่ได้สังเกตเพราะไม่มีแลบทอป) อ่อ ลืมบอกไปว่า ปีนี้หิมะน้อยมากๆๆ ระหว่างที่เราอยู่กันที่นั้นหิมะไม่ตกเลย แต่เนื่องด้วยภูมิประเทศเป็นลานโล่ง ไม่มีต้นไม้ใหญ่บังลม ลมพัดมาแผ่วๆๆ ก็หนาว สะท้าน หน้าชาแล้วละค้าบบบ... พื้นผิวถนนเป็นน้ำแข็ง เกร็ดน้ำแข็งเกาะรถทุกเช้า

We stayed at the hotel not far from Mister's mother's house which we stay every time we went there. The hotel was clean and quiet.

This time the weather there was warmer and not much snow as same as 2 years ago but still cold for me. I guess it because of there are land more than trees that make the cold wind blow direct to my face easier. The road cover with icy and cars in every morning.






เช้าวันที่ 23 ธ.ค 2554...เข้าไปบ้านแม่ย่า จัดแจงห่อของขวัญที่มิสเตอร์สั่งซื้อและส่งตรงมาที่นี่ วางใต้ต้นไม้รวมกับของขวัญที่แม่ย่าวางไว้แล้ว  หลายกล่องเน่อะ แล้วของโอ้ทกี่กล่องน๊า?

In the next morning (Dec 23,2011) we went to Mister's mother 's house , wrapping gifts and put them under the tree which already had some presents. "Which ones gonna be mine? " I thought.






เจ้านี้ชื่อ เด็กหญิง มอลลี่ น่ารักที่สุด อยากเอากลับบ้านด้วย แต่มิสเตอร์บอกว่า ต้องรอให้เจ้าสามตัวที่บ้าน จากไปก่อน สองตัว ถึงจะให้มีสมาชิกใหม่...:-(

This cute one named "Molly". I wanted to bring her back to Delaware but Mister said " You need to wait until 2 cats at home gone before get a new one"




ช่วงบ่าย ไปแวะบ้านเพื่อนมิสเตอร์ เห็นแดดจ้าแบบนี้ น่าจะร้อนเน่อะ แต่ความจริงแล้ว หนาว เย็น เพื่อนมิสเตอร์บอกว่าโอ้ทไม่ต้องใส่โค้ทก็ได้ อากาศวันนี้มาก โอโห! ไม่เอาละจ้า ยังไงก็ของใส่โค้ทไว้ดีกว่า หนาวๆๆๆ แถมผ้าพันคอผืนเก่ง ทำไว้เผื่อมานอร์ธดาโกต้าโดยเฉพาะ กว้างพอปิดหน้าได้ด้วย เสื้อโค้ทยาวถึงข้อเท้า

Late afternoon, we went to Mister's freind. Look at the photos , OH! I could believe that day was so cold with the Sun light.Mister's friend said to me " You do not need a coat"
I told him " No, I always need a coat in winter."

I wore a long coat, with a warm hat and a scarf wich wide enough to cover my face.








เลยไปบ้านบนเนินเขา อยู่ได้แป้บเดียว แป้บเดียวจริงๆๆ ไม่เกิน สิบนาที เพราะอาทิตย์กำลังจะลับฟ้า  มิสเตอร์บอกว่าจะพามาใหม่ โอ้ทอยากถ่ายรูปอีก

After Mister's friend we went to the Ranch but we stayed only 10 minutes because the sun was going down which I could not take good photos without light.  Mister was taking me back to the ranch again because I wanted to take more photos.







เดินลงไปด้านล่างนิดนึง เก็บภาพวิวได้นิดเหมือนกัน
We walked down a little bit then I could take some photos.







No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog