Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Thursday, March 4, 2010

ไม่ได้ไปวัดวันมาฆบูชา... We did not go to the temple

วันอาทิตย์ 28 ก.พ.53... ตื่นแต่เช้าเพราะตั้งใจจะไปวัด วันมาฆบูชา ดูจากหน้าต่างแล้วอากาศสดใส แดดออก ดีจัง จัดการอาบน้ำแต่งตัว ออกจากห้องน้ำมา อ้าว..ไหง หิมะลงมาแบบนี้ล่ะ ปัทโธ่ แผนไปวัดต้องยกเลิกกระทันหัน หิมะตกหนาเชียว แล้วจะตกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ โทรไปยกเลิกบิ๋ม แล้วจัดการเปลียนเสื้อผ้า อยู่บ้านๆๆๆๆ
Sunday 28th Feb 2010..Today we were going to the temple for “Makhabucha day” but after I took a shower was snowing so we have to cancelled. 1 hour later snow stopped and the sky was clear also sunny. It was a good day again. We agreed to watche movie “The wolf man” in the afternoon . I invited “Bim” to join us but she had a stomachache before we left home so just Darin and I. We were at the theater before time little bit . Darin was wrong about showing time of “The wolf man” so we changed to “Shutter Island” which showed that time we were.
1ชั่วโมงให้หลังหิมะหยุดตก นี่ถ้าไปวัดก็คงถึงพอดี แต่ไม่รู้นี่นา คาดการณ์ไม่ได้ พยากรณ์อากาศยังมีผิดพลาด อากาศแปรปรวนมากปีนี้ อากาศหลังหิมะตกแดดจ้าเชียว ดีมาก ไปไหนกันดีล่ะ...ว่าแล้วชวนดารินไปดูหนังดีกว่า ขวนบิ๋มด้วย ดูรอบ1.10 มีเวลาเยอะแยะ จากนั้นไปยิงปินต่อ ...
ไปถึงโรงหนัง ก่อนเวลานิดหน่อย (บิ๋มไม่ได้ไปด้วยเพราะปวดหัว ปวดท้องกระทันหัน กลับไปนอนพักที่บ้าน เพราะไปทำวิจัยที่แลบแต่เช้า) ตกลงกันว่าจะดู “เดอะวูฟแมน” แต่ปรากฎว่าเวลาที่เราไปถึงไม่มี แต่เป็น 2.40 เอาไง ก็มาแล้วนี่ดูเรื่องที่ฉายซิ “ชัตเตอร์ไอซ์แลนด์” แหม! โอ้ทหันไปพูดกะดาริน อยากดูเรื่องนี้แล้วดูเวลาผิดมาละซิ ดารินบอกว่าไม่ใช่ๆๆๆ แต่ว่าสัปดาห์หน้าบิ๋มได้มาดู”เดอะวูฟแมน” ด้วยกันไง ออกจากโรงหนังประมาณ 4 โมง ดารินถามว่าอยากจะยิงปืนอยู่ไหม โอ้ทย้อนถาม ดารินบอกอยากกลับบ้านเพราะเพลีย (ดูหนังนาน) โอ้ทก็ว่ายังไงก็ได้ ขับรถออกมารอไฟแดง (ทางไปบ้าน กะสนามยิงปินจะคนละเลี้ยว) ดารินถามอีกอยากยิงปืนไหม โอ้ทตอบว่าเห็นด้วยกับเธอทุกอย่าง ไปก็ไป ไม่ไปก็ไม่ไป สรุป ดารินเลี้ยวรถไปสนามยิงปิน...ฮ่าฮ่า
วันนี้คนเยอะกว่าอาทิตย์ที่แล้ว โอ้ทมีที่ใส่หู 2 ชั้นเลยเพราะคราวก่อนเสียงดังสะดุ้งโหยงๆๆๆ คราวนี้ก็ยังดังอยู่แต่ดีกว่า
After movie we went to gun shotting for half an hour. We did not stay longer yet and I can not handle the loud noise for longer yet too. I need some time to used too the loud noise. I wore double for decrese loud noise in my ears today. It was little better than last Sunday

เป้าแรกยิงไป 15 ลูก ไม่ได้ตรงเป้าสักลูก เป้าที่ 2 ยิงอีก 15 ลูก ปรากฎว่าดารินเอาเป้ามาให้ดูใกล้ๆ มีร่องลอยบนเป้าแต่อยู่รอบๆๆจุดแดง 4 ลูก ดารินถามว่าแล้วที่เหลือหายไปไหนหมดเนี่ย..ฮ่าฮ่า ก็แหมเพิ่งจะหัดยิงนิ เรายิงปินกันครึ่งชั่วโมงก็พอแล้ว เพราะยังไม่ชินกับเสียงดัง อยู่นานกว่านี้ม่ายหวายๆๆๆๆ อีกอย่างวันนี้ดารินเพลียด้วย ดารินจะซื้อปืนใหม่อีกกระบอก น้ำหนักเบากว่าที่หัดยิงอยู่ แต่โอ้ทว่าเอาไว้ก่อนดีกว่าน่ะ ที่มีอยู่ก็ยังยิงไม่ได้ดีเลย แต่ดูท่าทีแล้วดารินคงจะซื้อจนได้นะแหละ คนชอบนี่เน่อะ
We shot about 2 targets each 15 bullets. The 1st target my shot were around the middle same as last Sunday but the 2nd target mine on it only 4 bullets . Darin asked “where were the rest?”..LOL Darin wanted to buy a new gun which lighter than the one I used but I told him next time.

No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog