Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Friday, January 3, 2014

ป้าโอ้ทสายตายาวแล้วจ้า Far vision

3 มกราคม 2557

สวัสดีค่ะ ประเดิมบล๊อกแรกของปีม้า สะบัดหาง ปัดแมลงวี่ (รู้ไปโหม้ดดดดดดดดด)

ป้าโอ้ทชอบจังญาติคนหนึ่งบอกว่า"มองการไกล" ไม่ใช่แก่ หลังจากที่ป้าโอ้ทเล่าว่ามองตัวหนังสือในระยะที่เคยเห็นปกติพล่า มัวแล้วล่ะ ต้องขยับห่างๆ ป้าโอ้ทสายตายาว

ป้าโอ้ทไม่เคยใส่แว่นสายตาเลยนะ ไม่อยากจะโม้ เป็นคนสายตาปกติ จนกระทั่งเมื่อต้นเดือนพฤศจิกายน 2556 เริ่มมองตัวหนังสือในระยะที่เคยเห็นไม่ชัด ไม่รับความจริงน่ะ (ก็อาการสายตายาวเกิดขึ้นในช่วงอายุผู้สูงวัยตามที่ป้ารู้มาเนิ่นนาน) จังหวะป้าโอ้ทกลับไทยกลางเดือนพฤศจิกายนพอดี ไปตัดแว่นราคาไม่แพงซะเลย แต่พ่อป้าโอ้ทบอกไม่ต้องเสียเงินตัดแพง มาๆจะพาไปซื้อ

แผงแว่นตาที่โลตัสสาขาใกล้บ้าน อยากได้ระยะเท่าไรเลือกได้  เป็นครั้งแรกของป้าโอ้ทที่ต้องซื้อแว่นสายตา ไม่รู้ว่าต้องอย่างไร แบบไหน ได้คำแนะนำจากคุณป๋า ผู้มีประสบการณ์ให้ลองสวม ที่แว่นจะสติกเกอร์น้อยบอกระยะไว้ ลองสวมดูระยะไหนเห็นชัดนั่นล่ะใช่ ป้าโอ้ทลองสวมระยะที่ยาวมาก มองไม่เห็นอะไรเลยมั่วสนิท เพิ่งเริ่มต้นแค่นิดเดียวเท่านั้น +50 และ เอามาเผื่ออีกหนึ่งอัน +75 เพราะคุณป๋าบอกว่านานไปจะยิ่งมองไกล ป้าโอ้ทหยิบ +120 มาสวมแล้วมอง โอโห มึน มองไม่เห็นอะไรเลยประหนึ่งมีหมอกอยู่เบื้องหน้า
มิสเตอร์บอกว่า "ยูเหมือนแม่ยูเลย" แล้วหัวเราะ




ตั้งแต่มีแว่นใส่ สามครั้ง เพราะยังไม่คุ้น วันหนึ่งป้าโอ้ทกับมิสเตอร์ไปร้านอาหาร ป้าโอ้ทไม่ได้พกแว่นไปด้วยเพราะยังไม่คุ้นเคย ปรากฎว่า มองเมนูไม่รู้เรื่อง จากระยะที่นั่ง กับ โต๊ะ เคยมองเห็นสบายๆ ป้าโอ้ทต้องขยับเมนูออกไกลขึ้น  และหน้าคอมฯ ป้าโอ้ทไม่ใส่แว่นเลย อาจทำให้สายตายิ่งแย่ไปใหญ่(หรือเปล่าไม่รู้) วันนี้ป้าโอ้ทเอาแว่นมาสวมรู้สึกตัวหนังสือขยาย และชัดขึ้น แต่ก็ยังไม่คุ้น ขยับเข้า ขยับออกอยู่นั่น  รู้สึกและ เห็นได้ชัดเจนว่าสวมแว่นมองเห็นชัดกว่าไม่สวม ฉะนั้น ต้องสวมให้คุ้น แต่คงไม่สวมตลอดเวลาก็ได้เน่อะ เพราะป้าเห็นผู้สูงวัยกว่าป้าหลายคนเขาสวมเฉพาะเมื่ออ่านหนังสือ


Jan 3 2014

Happy New Year . For Chinese circle , this year is Horse.

I start my first blog with my new glasses story. I have long sight that I noticed early in November last year. I could not see the letters well in regular distance I used too but I did not accept that because of my eyes yet. Why?

I have known that when people getting old their eyes change to long sight then I am not that old...that was my thought.

We were going back to Thailand in the middle of November so I planned to get myself glasses there because the cost was cheaper. My dad told me that I do not need to see the doctor and took me to the vendor in the Mall around his house. It cost only 50 Baht a pair which was about 2 dollars.  I have never thought that I need to wear any eye glasses. I had good eye sight. This is my first, so I have no idea how to get the right one. My dad who has experiences for many years....LOL  gave me adviced about how to choose. I wore few glasses and looked if see clear. I got two different distance which a tiny sticker telling the number on every glasses. I got +50 and +75 for in the future my eye sight changes longer.

Mister said" You look like your mom" and laugh.

Since I have them, I have worn them few time because I still feel strange. I sometimes wear them when use computer but today I think " I sit in front of the computer so much it will prevent my eye if I wear the glasses my eye sight may not change so fast" then I am wearing them right now.

I still feel uncomfortable and move them in and out many time. I notice that with glasses the letters are bigger and my vision clearer.

Once, at the restaurant I could not see the menu so well because I did not have glasses with me that was bad.

I think " it is no need to wear all the time because I have seen older people they wear when reading" that's all.



No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog