Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Saturday, November 21, 2009

เด็กหญิงน้ำหวาน ปีเตอร์สัน Little girl "Namwan Peterson"


ได้รับคำเชิญไปงานวันเกิดลูกสาวเพื่อนญี่ปุ่นครบ 1 ปี ตั้งสัปดาห์แล้ว แต่ยังไม่สรุปว่าจะทำอะไรให้น้องดี คิดไว้ก็มี กระโปรง ชุดกระโปรง กางเกง จะใช้ผ้าลายไทยนี่ล่ะเย็บ แล้ววินาทีสุดท้ายก็คิดว่าทำตุ๊กตาดีกว่า ให้เด็กของเล่นดีที่สุด แต่แบบล่ะ ยังไงดี ไม่เคยทำมาก่อนด้วยซิ ทำไงๆๆๆๆ คิดๆๆๆๆ จนถึงวันสุดท้ายก่อนวันงาน เฮ้อ! เอาล่ะ ลงมือ ทำไปง่ายๆ ใช้ผ้าที่มีอยู่แล้ว วาดตุ๊กตาหนมปังชิ้นเดียวมีแขนขากางออก 2 ชิ้น เย็บติดกัน เหลือช่องใส่ใยสังเคราะห์บนหัว เย็บเสร็จกลับด้านยัดใย ตั้งใจทำตัวแบน แต่ไม่แฟบ ยัดพอแล้ว จับเย็บปิดด้านบน แล้วมานึกต่อว่าจะทำชุดยังไงดีน้อ...ใส่เอี้ยมให้น้องละกัน ทำๆๆๆๆ อ้าว ม้นไม่ออกมาเป็นเอี้ยมแฮะ...ไม่เป็นไรเย็บติดกะตัวไปเลย ถักโครเชท์เป็นกระโปรงย้วยๆ ละกัน....ทำๆๆๆๆ อ้าว มันไม่ได้แฮะ ใหญ่ไป ทำไงดีล่ะ .. จัดไปจัดมา เออ! แบบนี้เข้าท่า เย็บเป็นเสื้อแขนระบายซะเลย แล้วถักโครเชท์กระโปรงต่อ ...อีกแล้ว มันดูไม่สวยเลย เย็บติดชิ้นบนซะเลย...ว้าว! และแล้วก็ได้ล่ะ น้องน้ำหวานเกิดแล้ว... แต่ยังดูโล่งๆ น่ะ ใส่สร้อยให้ซะหน่อย ใส่หมวก ถักเปีย แล้วใส่ตา จมูก ปาก....ปิ้ง ใช้ได้ ใส่รองเท้าด้วย พร้อมไปออกงานล่ะ (19 พ.ย52)
I made a doll for my Japanese friend's daughter 1 yr. old 's birthday in a night. It was my 1st doll. I made it by imagination..LOL. I name her " Namwan".














No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog