Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Sunday, February 21, 2010

ประสบการณ์ใหม่ที่สะดุ้งโหยง..New excited experience


ประสบการณ์ใหม่ ที่สะดุ้งโหยง...

 เย ตื่นเต้น ดีใจ วันนี้ (21 ก.พ 53) มิสเตอร์พาไปยิงปืน ครั้งแรกในชีวิตเลย อยากยิงมานานแล้ว แต่ที่ไทยเคยได้ยินใครหลายคนพูดว่าค่าสนามไม่แพง ค่าลูกกระสุนแพงมาก จนแล้วจนรอดไม่มีโอกาสไป และแล้ววันนี้มาถึงจนได้ เป็นครั้งแรกของมิสเตอร์ยิงในอาคาร ในเลน

มิสเตอร์ยิงปืนมาตั้งแต่เด็ก เนื่องจากทางครอบครัวเป็นสไตล์คาวบอย ขี่ม้า ล่าสัตว์ ทำฟาร์ม มิสเตอร์บอกยิงที่ลานกว้างมาตลอด


ก่อนออกจากบ้านติวให้ก่อนว่าต้องจับปืนยังไง เหนี่ยวไกยังไง แล้วที่สำคัญห้ามหันกระบอกปืนหาคนเด็ดขาดให้หันลงพื้น ( มิสเตอร์สมัครเป็นสมาชิกรายปีของสนามยิงปืนไปได้บ่อยเท่าที่อยากไป ฉะนั้นยิงไม่เป็นให้รู้ไป) ไปถึงสนาม แจ้งทางเจ้าหน้าที่ แลกบัตร แสดงบัตรสมาชิก แล้วรอเลนว่าง ระหว่างรอได้ดูผ่านกระจกด้านนอกเข้าไปในห้องยิงปืน ขนาดอยู่ข้างนอกยังได้ยินเสียงดังขนาดนี้ แล้วข้างในจะขนาดไหนเนี่ย กลัวจัง เพราะไม่ชอบเสียงดังมากๆ เอาซะเลย แต่ไม่น่าดังมากเพราะมีที่ครอบหูใส่


เจ้าหน้าที่มาเรียกว่าเลนว่างแล้วจ้า...เข้าไปข้างในเสียงยังดังอยู่มาก ดังกว่าข้างนอกด้วย ยิ่งเลนข้าง ๆ ยิงใกล้ยิ่งดังมาก โอ้ย  จะรอดมั้ยเนี่ย กลัว (เสียงดัง)

มิสเตอร์สอนให้ใส่โม่ลูกปืน แล้วให้เล็ง จับปืนตามที่ติวกันมา..อ่อ เป้ากระดาษซื้อเข้ามาด้วยจากห้องขายด้านนอก ที่นี่เป็นร้านขายปืน และอุปกรณ์ด้วย ที่อื่นไม่รู้เหมือนกันหรือเปล่าเพราะไม่เคยไป อย่างที่บอกครั้งแรกในชีวิต

เอาล่ะ ตั้งใจ เล็ง ปัง..เสียงข้าง ๆ ดัง ตกใจ ยิงไม่ออก เล็งอีกที ปัง..คราวนี้ของเราเอง แต่ว่าหลับตาตอนเหนี่ยวไกปืน อู้ย กลัว เสียงดัง ปืนแรง แบบนี้เองที่เพื่อนๆ ที่เคยยิงปืนมาแล้วบอกว่าระวัง ดีดหลัง เพราะกระสุนจุดระเบิดมีความดันแรงนั่นเอง ยิงได้ 5-6 ลูก รีบหันกระบอกปืนหามิสเตอร์เลย กลัวๆๆๆ  มิสเตอร์รีบเข้ามาจับปืนเพราะว่าอันตราย ติวกันแล้วแต่ตกใจลืมหมด


ระหว่างมิสเตอร์ยิง โอ้ทถอยไปยืนด้านหลังห่างจากเลนยิง เจ้าหน้าที่เข้ามาบอกให้เข้าไปยืนใกล้ๆ เลนตัวเอง โอ้ทต้องยืนมือปิดหู เสียงดังสะดุ้งทุกที ..แต่มาแล้ว เอาว่ะ...
มิสเตอร์หันมาถามยิงอีกไหม..เอาซิ คราวนี้ขี้นลูกโม่เอง เหนี่ยวไก เล็ง ตั้งสมาธิ ปัง ปัง ปัง ปลอกลูกปืนกระเด็นกระดอนเต็มไปหมด ยิงไป หลับตาไป จนหมด มิสเตอร์ยิงบ้าง

เวลาเพียง 30 นาทีสำหรับครั้งแรก ตกลงกลับกันก่อน คราวหน้าขอเอายางอุดหูใส่ด้วย แล้วใส่ที่ปิดหูครอบอีกชั้น คงจะทำให้เสียงเบาลงกว่านี้ มาทุกสัปดาห์คงทำให้ชินมากขึ้นเรื่อยๆ

ยิงปืนสนุก แต่เสียงดังนี้ กลัวเจงๆๆๆ เก็บหลักฐานมาด้วย ที่เห็นรูตรงกลางฝืมือดาริน ที่เหลือฝืมือ โอ้ทจ้า.... (มี 2 แผ่น)

It was my 1st time to shot a gun. It was fun but I do not like loud. I started about 5-6 shots and stopped . I need sometimes to ready and tried to ignore the loud. I closed my eyes every time I shot. It was excited and fun but I have to tried hard not listen to the noise next room. I told Darin next time I will wear ears rubber and head phone together , so double protect should make noise not too loud. See the target, Darin shot in the middle and all around were mine.

1 comment:

Anonymous said...

น่าสนุกนะ...ดารินดีจังพาให้ทำอารายหลายอย่าง...ไว้เจอกันเมษานะนะ
...Extra

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog