4 ก.พ 53...เข้าครัวตั้งแต่บ่าย 3 โมง ยัน 2 ทุ่มยังไม่เสร็จเลย มาดูซิว่าทำอะไร เริ่มด้วยตำพริกขี้หนู กับกระเทียม เอาไว้ปรุงผัด แกง ต้ม หรือ จะทำน้ำจิ้มแซ่บๆๆ ก็ง่าย ใส่กล่องแช่ตู้เย็นไว้ เหมือนปีที่แล้ว ตำทีนึงใช้ได้หลายเดือน ไม่ต้องตำบ่อยๆๆ ไม่ต้องทิ้งพริกเน่าคาตู้เย็นด้วย ใช้ก็ง่าย ตำพริกแบบนี้ต้องใส่เครื่องป้องกันตาด้วย ไม่งั้นมีเจ็บแสบแน่ๆๆ อยู่คนเดียวไม่ต้องสงสัย มีคุณสามขา เป็นตากล้องให้เช่นเคย ไม่งั้นจะมีภาพมาเป็นหลักฐานได้ยังไงใช่ม๊า...ตำ ตำ ตำ จนเมื่อย แล้วก็เสร็จจนได้ พักใหญ่ๆๆ จากนั้นตำพริกแกงแดงต่อ กระเทียม หอมแดง พริกแห้ง เกลือ พริกไทยเม็ด ขิงผง(ง่ายดี) ตำๆๆๆๆ ...เมื่อยๆๆๆๆ ...มีเครื่องปั่นก็ไม่ได้ดั่งใจเพราะมันได้ไม่ละเอียด เพราะเป็นเครื่องปั่นที่ต้องใส่น้ำ ต้องตำๆๆๆๆ ต่อ จนดารินกลับมาถามว่าใส่แว่นตาทำไม ...ไม่ใส่ก็แสบซิจ่ะ คงเห็นประหลาดเอาแว่นที่ใส่ดูหนังสามมิติมาใส่ เลยหาแว่นตาใสเปลียนให้ ตำพริกแกงเสร็จ ก็มาต่อทำน้ำพริกเผา จัดการคั่วหอมแดง กระเทียม กุ้งแห้ง พริก (ไม่คั่วรวมกันนะจ่ะ) ได้สูตรมาจากพี่ยุที่อลาบามา พี่ยุทำแล้วส่งมาให้ชิมจนหมดปุ๊ก อยากทำบ้าง อร่อยเจงๆๆ พอจะทำดันหาสูตรไม่เจอ สงสัยอยู่เล็กน้อย ออนไลน์หาเพื่อนที่ทำอาหารเก่งๆ ก็มีคนว่าง ตุ๊กตาคนสวยที่นอร์ธแคโรไลน่า ช่วยหาคำตอบที่สงสัยให้ แล้วก็กลับมา จัดการต่อ เอาทุกอย่างที่คั่วลงตำๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ย ไม่ไหวแล้ว เมื่อยๆๆๆ ใส่ปั่น...นี่ก็ไม่ได้เรื่องอีก เทใส่ครกตำต่อ...สักพักไม่เอาแล้ว หมดความอดทนเท่านี้ กินเองไม่เป็นไร ยังไม่ละเอียดดีก็กินได้ ใส่กะทะผัดๆๆๆ กับน้ำมะขามเปียก น้ำตาล น้ำปลา แล้วผัดให้แห้งเล็กน้อย ชอบแห้งๆๆๆ บิ๋มมาตอนใกล้เสร็จ พอดี แบ่งกันไปชิม...บิ๋มบอกว่าอร่อยใช้ได้..ฮ่าฮ่า ไม่อดแล้ว ทำน้ำพริกกินได้แล้ว เยๆๆๆๆ
คนที่ทำอาหารเก่งๆๆ ขอยกนิ้วให้เลยค่ะ สำหรับโอ้ท ทำได้แค่นี่ดีใจเป็นที่สุด เพราะอะไรๆๆๆ ก็มาหัดทำตอนอยู่ไกลบ้านนี่ล่ะ หาซื้อก็ยาก มีขายก็ไม่อร่อยเหมือนซื้อจากตลาดบ้านเราเน่ะ
4th Feb 2010....I was in the kitchen since 3 pm. until 8 pm. still not finish. LOOK! what did I do? Last year I made my chilli and garlic for added in my food either fried or curries even spicy sea food dipping. It is easy to use whenever I want and it does not waste the chilli with always rotten in the fridge. I did again. I also made red chilli paste and sweet and spicy fried chilli call "Nam prik pao". I got recipe' which easy for me to made from Thai friend "Yu" in Alabama. She made and sent me for try. Her "Nam prik pao" was really good . When I blend / mixed ingredient in motar I wore glasses for protect my eyes. Darin told me my cooking burn his eyes even he was sitting in other rooms.
It took such a long time until I finished . I proud of myself can made " Nam prik pao". It was my 1st time to made it.
I never cooked in Thailand but I have to cook whatever I want to eat when live in the USA. Good to learn but bad when the taste does not good.
Search This Blog
Friday, February 5, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.
เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ
Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!
Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.
Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.
เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ
Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!
Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.
Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog
No comments:
Post a Comment