Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Tuesday, October 19, 2010

เสียของ เพราะความ "งก"

วันนี้กับข้าวโอ้ทกินไม่ได้น่ะค่ะ

วันอังคารที่ 19 ต.ค53...เตรียมหมูสับไว้นอกตู้เย็นเพื่อทำน้ำพริกผัด (คล้ายๆน้ำพริกเผา) แต่ไม่ได้ทำสักที 3 วันผ่านไปหมูมีกลิ่น ด้วยความ "งก" เสียดายหมูทั้งแพค และคิดว่าเมื่อทำสุกแล้วน่าจะกินได้ จัดแจงลงมือทำเมื่อวาน ตอน 5 โมงเย็น เพราะรู้ว่าถ้าดารินกลับมาได้กลิ่นคงจะบ่นๆๆๆๆๆ เป็นแน่ แต่ที่ไหนได้ ผ่านไป 5 นาที ดารินมาถึงบ้านแล้ว เสร็จงานแล้ว แล้วก็เป็นอย่างที่คาดไว้ ดารินเข้าไปในครัวแล้วถึงกับเสียงหลงว่า "เธอทำอะไรเนี่ย ทำไมเหม็นเน่าขนาดนี้ ฉันไม่กินกับเธอหรอกน่ะ" โอ้ทก็ว่า ไม่ได้ทำให้เธอกิน แล้วดารินก็หนีขึ้นบ้าน โดยไม่ลงมาเลยเป็นชั่วโมงต้องขึ้นไปตามหลังจากทำเสร็จแล้ว กลิ่นจางลงเพราะเปิดหน้าต่างห้องครัว

ผัดหมูให้สุก
ใส่น้ำพริกผัดน้ำมันผัดด้วยกัน และปรุงรสด้วยน้ำตาล น้ำปลา ซีอิ้วขาว
ภาพสำเร็จไม่ได้ถ่ายไว้ เพราะหลักฐานถูกทำลายไปแล้วในถังขยะ
น้ำพริกผัดแบบนี้ที่ใส่ในหมู 2 โหล เสียดายๆๆๆๆ


หลังจากผัดเสร็จโอ้ทตักใส่โหลน้ำพริกไว้ 3 โหล และใส่กล่องพลาสติกไว้ด้วย หวังจะกินไดัสัก 2 เดือน เพราะเคยทำไว้แล้วอร่อยมากๆๆ จากนั้นไปเรียนภาษาอังกฤษ 2 ชั่วโมงผ่านไป กลับมาบ้านได้ยินเสียงเครื่องดูดควันในครัว แต่คนอยู่ข้างบน ได้ความว่าเหม็นๆๆๆ รีบจัดการให้เรียบร้อย เธอจะฆ่าคนนะเนีย โอ้ทบอกว่ากินแล้วน่ะ ไม่เป็นไร แต่ดารินยังยืนยัน พิษๆๆๆๆ ต้องทิ้งๆๆๆๆ สุดท้ายก็ต้องทิ้งวันนี้เอง เพราะชิมแล้วมีรสเปรี้ยว..เฮ้อนี่ละน๊า ความ งก เสียของจริงๆๆ จำขึ้นใจเลย ไม่เอาเนื้อสัตว์ไว้นอกตู้เย็นหลายวันแบบนี้

ปล. ไม่มีภาพหลักฐานที่น่าตาน่าอร่อยมากๆๆ แต่รสเปรี้ยวๆๆๆๆ

No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog