Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Wednesday, August 31, 2011

พาพี่ดาไปวอชิงตันดีซี...I took my friend "DA" visited Washington DC as her first time




19 สิงหาคม 2554

วันนี้มีนัดพาสาวอวบขาวไปเที่ยววอชิงตันดีซี เป็นครั้งแรกของพี่ดา แต่ครั้งที่เท่าไรของโอ้ทจำไม่ได้แล้ว แต่ไปกี่ครั้งก็ยังเที่ยวไม่ทั่ว เพราะจำทางเดินไม่ได้สักที เดินมั่วไปมั่วมา

นัดพี่ดาไว้ว่าจะออกจากบ้าน 8 โมง ไปถึงบ้านพี่ดาราว 9โมง จัดแจงแต่งองค์งามๆๆ มาแดงแจ๊ดเลยวันนี้ ขับรถออกไปยังสลึมสลืออยู่เลย ไปถึงบ้านพี่ดาตามเวลา แต่แหมๆๆๆ คุณสาวอวบขาวของเราแต่งตัวไม่โดนใจ ฝากข้อความไว้ที่เฟสบุ๊คแล้วนะว่าเค้าจะใส่แดง ตัวต้องแรงๆๆ เพราะสถานที่ ที่เราจะไปส่วนมากสีขาว ต้องเอาสีเสื้อผ้าตัดไว้ สาวอวบขาวตอบมาว่า ไม่เห็นข้อความ งั้นไปเลยให้ว่อง เปลี่ยน ๆ 
เมื่อสาวอวบขาวพี่ดาของเราเปลียนเครื่องทรงเรียบร้อย สองสาวพากันมุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทาง
พี่ดาทำเสบียงมาหม่ำระหว่างทางด้วย อร่อยมาก ๆ

19th Aug 2011

I offered to take "Da", a Thai friend to  Washington D.C as she for the first time but I did not remember which time was mine. However, I was still lost!

It took an hour from my house to hers. I picked her up at 9 am and headed to Washington D.C.
From her house took about 3 hours. 

Da prepared lunch box for us. At the end of the trip, she was complaining about walking none stop. However, she thanked me to take her there.

So good!

US Capital
ใช้เวลาราวสองชั่วโมงครึ่ง หาที่จอดใกล้กับตีกยูเอสแคปปิตอล ได้ที่ดีล่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าจะโดนลากหรือเปล่าเพราะมีป้ายบอกว่าเป็นที่จอดเฉพาะผู้ได้รับอนุญาต มีสติกเกอร์ให้จอด ไม่ได้การต้องสอบถามเพื่อความอยู่รอดของลุงหมึก(ฮอนด้าซิวิคสีดำ) เห็นเจ้าหน้าที่อยู่ใกล้ๆๆ ถามไถ่ได้ว่า รอบๆๆบริเวณนี้ทั้งหมดเป็นลานจอดสำหรับ...(จำไม่ได้ว่าสังกัดอะไร) ต้องมีใบอนุญาต แต่ยูไม่ต้องกังวลเพราะเจ้าหน้าที่จะมาเช็คตอนเช้าเท่านั้นตอนนี้ไม่มีใครมาลากรถยูไป งั้นเราขอชั่วโมงเดียวไปถ่ายรูปตึกยูเอสแคปปิตอล แล้วจะรีบกลับมา สองสาวรีบทำกิจให้เสร็จ เดินไป ชักภาพกันไป ไม่หวั่นต่อพระอาทิตย์อันร้อนแรง

2 hours later, I parked at the available space nearby US capital but it allowed for permit car. Luckily, there was a person on duty then I asked him if I could park here for a short while. He let me. We went to U.S capital and taking photos there as quick before got back to the car and change the location.

จากยูเอสแคปปิตอล ตั้งใจจะไปเดินให้ทั่วอนุสรณ์สถานต่างๆๆ ได้แก่ อนุสาวรีย์วอชิงตัน  เจฟเฟอสัน
ลินคอน  และ ใกล้ ๆ รอบบริเวณนั้นถ้ามีเวลา แต่คงไม่ได้ไปบริเวณสมิธโทเนียนแน่ ๆ

ขับรถไปจอดที่ลานจอดรถเดิมทีเคยจอดเมื่อเทศกาลซากุระ สองสาว(งาม) พากันเดินมุ่งหน้าหาสุขาสวรรค์ก่อนอื่นใด เพราะทำนบน้ำกำลังจะพัง...ก๊ากกกกกกก


จำได้ว่าเทศกาลซากุระจะมีตู้ห้องน้ำตั้งอยู่มากมาย แต่วันนี้ไม่มีเลย มุ่งหน้าไปเจฟเฟอสันก่อน ถ่ายรูปไปตลอดทาง เข้าไปถาม รปภ จุดใต้ตำตอ ตาถั่วกันทั้งคู่ (สวยแต่เซ่อ..โดนอีก) ป้ายอยู่ด้านหลังเรานี่เอง รปภ ช่างคุยถามไถ่ว่ามาจากไหนกัน บ้านเกิดของเรา แล้วโมเมว่าเป็นคนท้องถิ่นเราซะด้วยนะ
Jefferson Memorial




The men on duty at Jefferson Memorial

Refreshment!





รถบริการชมรอบเมือง (ติดต่อยังไงที่ไหน โอ้ทไม่ได้หาข้อมูล เพราะไม่ได้คิดจะใช้บริการ แต่ถ้ามีโอกาสอยากจะใช้บริการเหมือนกัน)

รถใครไม่รู้ พี่ดาชอบ กำลังยืนถ่ายรูปกันอยู่เจ้าของกลับมาพอดี
เห็นเราชอบรถเขาเลยอาสาถ่ายรูปให้เราเลยได้ภาพดูโอ้คู่รถมาหนึ่งภาพ
Somebody's car in the parking lot. My friend liked it. This photo took by the car's owner who came back while  I was taking my friend's photo with the car so he offered to take a photo for us.
 The car's owner came back and he was kind to take a photo for us.


 I do not know what are these statue but I saw many people took photos when I came here other times so I did this time too.


แฟรงคลิน ดี โรสเวลท์ เมมโมเรียล (ดูจากหนังสือมาจ่ะ)
Franklin D. Foosevelt Memorial







Franklin D. Roosevelt Memorial


จากเจฟเฟอร์สันเดินถ่ายรูปกันรอบนอกอีกสักพัก ตกลงกันว่าจะเดินไปลินคอนที่เห็นอยู่ไกลๆๆ เดินไปได้นิด โอ้ทตัดสินใจย้อนกลับไปเอารถขับไปจอดริมถนนที่จอดได้แล้วเดินใกล้นิดนึงดีกว่าขากลับต้องเดินย้อนกลับไปเอารถไกล  และเป็นการตัดสินใจที่ถูกเพราะขากลับถ้าไม่เอารถมาจอดใกล้ ๆ เดินกันไประยะทางเท่าเดิมเท่ากับเราเดินกันสองเท่า มีหวังถึงรถค่ำแน่ ๆ

We drove from Jefferson Memorial and parked beside the street closed to Lincoln Memorial and walked through Lincoln Memorial. We spent time at Lincoln Memorial until 5 pm. then we agreed to go home.



การเดินทางครั้งนี้ยังไม่จบ มีระทีกเล็กน้อยเนื่องจากน้ำมันใกล้จะหมด ไฟเตือนแล้ว ทำไงๆๆ ความผิดคนขับเต็มๆ ดันลืมเติมน้ำมัน ทั้งๆที่ตั้งใจไว้ว่ามาถึงดีซีต้องเติมน้ำมันเป็นสิ่งแรก ลืมสนิทเลย ไม่ได้มองดูไฟเตือน ฝนก็ตก รถก็ติด กดจีพีเอสให้หาปั้มน้ำมันใกล้ที่สุด จีพีเอสบอกให้เลี้ยวซ้าย ตลอดเวลา แต่ประกอบกับเป็นช่วงเวลาห้ามเลี้ยวพอดี แหมๆๆ ช่างโชคเข้าข้างจริงๆๆ ฝนก็เทกระหน่ำซ้ำเติมกันมา กดจีพีเอสใหม่ สองครั้ง สามครั้ง ฝนก็กระหน่ำมองถนนแทบไม่เห็น ขับวนหาปั้มร่วมชั่วโมงในที่สุดก็เจอ สาวอวบขาว ร้องบอกด้วยความดีใจขณะติดไฟรอสัญญาณเลี้ยวซ้าย ว่า ปั้มอยู่โน่นไง (ขวามือสุด ต้องตีข้าม สี่เลนส์) ฝนก็ตกหนักมองแทบไม่เห็น รถก็เยอะ แต่แล้วก็เป็นจังหวะ โชเฟอร์ขี้ลืมเลี้ยวป้าบบบบบบบบ เข้าขวาปุ้บ เลี้ยวเข้าปั้ม ลองไปเติมน้ำมัน กางร่มแล้ว ยังเปียกเพราะลมพัดกระหน่ำร่มเอาไม่อยู่...


Our journey did not finish yet but there was something exciting...grrrrrrrrrrrrrr I forgot to fill the gas and the indicator already show...OMG.  That time traffic was bad and also heavy rain. I set GPS looked for gas station first but unfortunately the GPS told " turn left" all the time  but that time was NO TURN...grrrrrrrrrrrr










I set the GPS three or four times not sure but after an hour we found the gas station. The GPS told to turn left but my friend said, the gas station was in our front in the right. OH man!  I needed to go from the left last lane to the right end lane during heavy rain and many cars. Well, I did it.  I fill the gas with the umbrella but still get wet because of the wind blow the rain to me.

สรุปว่า เดินทางกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ ถึงบ้านสี่ทุ่ม แต่ทั้งหมดทั้งมวลดีใจที่พี่ดาสนุก ถ้ามีโอกาสจะพาไปเที่ยวต่อนะค่ะ เพราะยังมีอีกหลายที่ไม่ได้ไป
Finally,  we got back home safe at 10 pm. Anyway, my friend was fun and happy that made me happy too. If I have a chance would love to take her again to visit the places we did not go yet on this day.

2 comments:

dadalove said...

หนุกจังเลยคร้า คอมเฟริ์ม เป็นไกด์พาลูกทัวร์เที่ยวได้แล้วนะ มีทุกรสชาติเลยละ

โอ้ท@Oath said...

ดีใจนะค่ะที่สนุก แต่ว่าเป็นไกด์ได้เฉพาะลูกทัวร์กันเอง ไปกับลูกทัวร์ที่ต้องรู้ข้อมูลด้วย ไม่รอดค่ะ เพราะนอกจากไม่รู้เส้นทางแล้ว ไม่รู้ประวัติอีกต่างหาก ฮ่าฮ่า

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog