Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Wednesday, September 15, 2010

ไปไม่ถึง...Lost

วันนี้ 6โมงเย็น มีปาร์ตี้ประจำปีของกลุ่ม อีเอสแอล (ESL= English as second language) ที่โอ้ทเรียน เป็นปีที่สอง ทำอาหารไปร่วมด้วย แต่งตัวสวยกว่าทุกวัน ออกจากบ้าน 5.30 เพราะจากแผนที่่ที่ปริ้นมาบอกว่า 15 นาที (ก่อนออกจากบ้านถ่ายรูปก่อน นานๆๆจะแต่งตัวสวยแบบนี้..อิอิ)

This evening I went to the ESL picnic but I did not get there because I GOT LOST!

I left home about 5:30 pm. On the map I had gotten from googlemaps it said about 15 minutes to get there but I found I had the address wrong. Darin called me many times. He kept asking where was I. I did not know where I was but I told him to please wait for me while I tried to get there. My teacher called me too. He told me the place was on Route 4 but I was on another road. Finally after I drove around I was on Route 4 but the new problem was that I had no idea which way I was supposed to go. Darin called again so I asked him the name of the street and decided to go back to my starting point close to home. I kept driving on Route 4 and kept looking for the street Darin told me. I did not see it but I did not give up either. I told Darin earlier that if he wanted to go home that would be OK, but he was waiting for me at a pizza store. I was still on Route 4 and kept looking for the street. I was at a place that I had been at for the third time when I finally saw Darin's car at a pizza store parked across the street. I did a U-turn, When I met him I told him what had happened. He did not get upset or angry with me. I called and asked my teacher if the picnic was still going or if they were ready to be finished. My teacher said they were cleaning up, so I decided to go home.



I took the pictures before I left


ระหว่างทางดารินโทรมาถามเพราะไปถึงแล้ว (ชวนไปด้วยกันเพราะไม่มีเพื่อนไป) คิดว่าน่าจะอีกไม่เกิน 20 นาทีถึงจากแผนที่ ดารินโทรมารอบสอง โอ้ทกำลังวนๆๆ รอบสองเหมือนกัน เพราะเส้นทางที่ไปเป็นทางตัน ไม่มีสถานที่ตามเป้าหมาย ถามที่อยู่ดาริน เลขที่ถูกต้อง พยายามจะป้อนข้อมูลใส่จีพีเอสที่ยืมเพื่อนไปก็ไม่สำเร็จเพราะจีพีเอสมีข้อมูลจำกัดให้เลือก ป้อนเพิ่มเติมไม่ได้ (หรือใช้ไม่เป็นก็ไม่รู้) ดารินโทรมาอีก ตอนนี้บอกถนนไป ปรากฎว่าชื่อถนนเหมือนกัน ต่างกันที่ต้องไปที่ตะวันออก (East) โอ้ทบอกดารินว่าจะหาทางไปให้ได้ รอก่อน และแล้วครูก็โทรมาว่าโอ้ทจะไปหรือเปล่า ครูบอกว่าต้องไปถนนสาย 4 ไม่ใช่ถนนที่โอ้ทอยู่ ...จีพีเอสก็ยังใช้ไม่ได้อยู่ดี ขับวนไปวนมาที่เดิม 3 รอบ ตัดสินใจไปเส้นใหม่ แล้วก็ไปโผล่ถนนสาย 4 ดารินโทรมาอีก สองรอบ บอกซอยที่ต้องเข้า โอ้ทก็วนๆๆๆอยู่ที่เดิมอีก 2 รอบ เป็นถนนสาย 4 แต่ด้วยที่ไม่มีที่อยู่แน่นอน เลยไม่รู้จะไปทางไหน ตัดสินใจวนกลับไปทางบ้าน แล้วเริ่มต้นใหม่...
I cooked qualiflower, carrot and pork stir fried with chillipaste but everyone missed it.





ระหว่างนั้นโทรบอกดารินว่าถ้าอยากกลับบ้านก็กลับเลย แต่โอ้ทจะหาทางไป อยากรู้ว่าสถานที่อยู่ไหน ขณะนั้นก็ล่วงเลยไปชั่วโมงแล้ว ดารินบอกชื่อซอยที่ต้องเลี้ยวให้ แล้วว่ากินพิซซ่ารอ เจอกันร้านพิซซ่า โอ้ทขับตามถนนสาย4 ไปเรื่อยๆ มองหาซอยที่ดาดารินบอก แต่แล้วก็กลับมาจุดเดิมที่วนอยู่ก่อนหน้า 2 รอบแต่ไปไม่ถูก เพราะไม่รู้จะไปทางไหนดี ในตอนแรก มุ่งหน้าไปเรื่อยๆ บนถนนสาย 4 มองหาซอยที่ดารินบอก แต่ไม่เห็นมี แต่ด้วยสอดส่ายสายตาตลอดทาง มองเห็นรถดารินจอดอยู่หน้าร้านพิซซ่าริมถนนพอดี ยูเทิร์นรถเลี้ยวป้าดดดดดดดดดดดดด เข้าไป จอดรถแล้วโทรหาดาริน กับเวลาเดียวกันที่มองเห็นดารินในร้านพอดี เข้าไปหาแล้วเล่า...แล้วถามว่าสถานที่อยู่ไหน ดารินบอกทางและก็อีก 2-3 เลี้ยว แค่ฟังก็ มีนแล้ว ขณะนั้น ทุ่มกว่าแล้ว โทรหาครูถามว่าที่งานเป็นยังไง ใกล้เลิกหรือยัง ถ้าเข้าไปตอนนั้นจะดีไหม ครูบอกกำลังเก็บกันพอดีเลย แล้วบอกว่า เขาเองก็หาทางกว่าจะเจอยากเหมือนกันเพราะไม่มีป้าย..สรุปว่ากลับบ้าน อาหารที่ทำไปก็เก็บมากินเอง แถมไข่เค็มที่พียุส่งมาให้มาถึงวันนี้ด้วย กินซะเลย 2 ฟอง อร่อยๆๆๆๆ มาก
I got home with straving so I ate my stir fried with rice and also pickle eggs which my friend send from Alabama arrived. I ate pickle eggs with stir fried and rice. So good.

เสียดายกับคนในงานด้วยอดกินของอร่อยๆๆเลย

No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog