Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Tuesday, September 14, 2010

เล็กแต่น่ากลัว..Tiny but scary



วันนี้ไปหาหมอมาแล้ว บอกหมอไปว่าโดนหมัดแมวกัด (ไม่รู้ภาษาไทยเรียกแบบนี้หรือเปล่า) เป็นตุ่มแดงบนหลังเท้า สองข้าง แขน และขา
หมอถาม:เป็นนานแค่ไหน
โอ้ท:2 สัปดาห์แล้ว เพิ่งรู้เมื่อวันอาทิตย์ เพราะสามีเห็นตัวบนเตียง..อี๋ยๆๆๆ
หมอ:ตัวนี้กระโดดไหม
โอ้ท : ใช่ๆๆๆ
หมอ: แบบนี้เป็นตุ่มได้ทั่วตัวเลย เพราะเวลานอน เป็นระดับที่เจ้าตัวนี้กระโดดถึง
จากนั้นโอ้ทขอยาเพิ่มให้ดารินด้วย หมอบอกว่าต้องจำกัดเจ้าตัวนี้ ไม่เช่นนั้นก็ไม่หาย
โอ้ยๆๆๆ แบบนี้จะขึ้นหัวไหมเนี่ย คันๆๆๆๆๆด้วย
I went to see the doctor already. I told him that we just found out on Sunday that the bugs that bit us were tiny bugs from a cat. The doctor said lice but when he asked me if they jumped and I said "yes" he said they were "Fleas". I tried to think what they are called in Thai. I know the bugs from dogs in Thai but the bugs from cats I have no idea.

The doctor said I could have red spots all over my body and I said yes I have them on my hip and neck too. The doctor said that fleas can jump only low but when we lay down in bed it is easy for them to bite all the body.

He gave me creams and pills for the itching and I asked him for extra for Darin. The doctor said that we have to get rid of the bugs because if they are still in the house we will never get well. Ewww!

Tiny bugs, but so scary. I'm worrying if they are on my head.

2 comments:

E Nontakaew said...

หวัดดีค่ะ เพิ่งเห็นคอมเม็นต์ที่โพสต์ ขอโทษค่ะที่ตอบช้า (นานๆ เข้าไปเช็คคอมเมนต์ซะที) ยินดีทีรู้จักเช่นกันนะคะ ไม่รู้ว่าเขียนบล็อกในบล็อกแกงค์ด้วยรึป่าว ถ้าเขียนแวะมาเมนต์กันได้ค่ะ

โอ้ท@Oath said...

ขอบคุณค่ะ เพิ่งเข้าไปเม้นท์เองแหละ เจอมาจากบล๊อกแกงส์นะค่ะ

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog