Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Wednesday, September 22, 2010

เริ่มงานอาสาวันแรก..My first day to do a volunteer at LACC


22 ตุลาคม  2553

ตามเวลาที่แจ้งทางสถานที่ไว้คือ 10 เช้า ถึง บ่าย 3 ออกจากบ้าน 9.30 น. ทันเวลาถมเถแต่เสียเวลาวนรถหาที่จอดนี่ล่ะ วนอยู่ 4-5 รอบ เพราะที่จอดรถของโรงเรียนเล็ก จอดได้ประมาณ 10 คันเท่านั้น ต้องจอดริมถนน ซึ่งถนนทั้งเส้นจะมีป้ายกำหนดแค่ 2 ชั่วโมง ที่จอดได้ตลอดวันน้อยมาก ที่แน่ๆๆคือหน้าโรงเรียนก็ต้องวนกันหลายรอบกว่าจะได้จอด แล้วถนนตรงนั้นเป็นทางวิ่งทางเดียวอีกด้วย วนจนจะสายแล้วตัดสินใจจอดก่อน แล้วเดินไปโรงเรียน เจอเพื่อนพอดี เพื่อนบอกให้จอดที่ลานจอดรถได้ (ตอนแรกไม่รู้ว่าเป็นลานจอดของโรงเรียน วนเข้าไปแล้วถอยออก เพราะกลัวรถโดนลาก เนื่องจากที่นี่ถ้าไม่มีสติ๊กเกอร์ หรือไม่ได้รับอนุญาต รถจะโดนลากไปไม่รู้ตัว) เมื่อวนรถกลับมา มีที่ว่างหน้าโรงเรียนอยู่พอดี ตอนแรกเข้าจอดแล้วแต่ไม่พอเนื่องจากรถจอดติดกันมาก แต่รอบนี้รถคันที่จอดก่อนหน้าออกไป เลยพอเข้าได้

เพื่อนพาไปแนะนำกับเจ้าหน้าที่ ที่ติดต่อโอ้ท เจ้าหน้าที่ถามว่าจะเลือกเด็กอายุเท่าไร...ฮ่าฮ่า ตอบเลย ไม่รู้จ้า ไม่เคยทำงานแบบนี้มาก่อนเลย งานอาสาฯแรก และทำกะเด็กครั้งแรกด้วย เจ้าหน้าที่จัดให้เข้าห้องเด็กอายุ 1-3 ปี เป็นช่วงกำลังดีสำหรับฝึก หลายๆๆคนว่างี้ โอ้ยเด็กกำลังซนเชียว ในห้องนี้มีอาสาฯอยู่อีกคน เป็นคุณย่าแล้ว จะอยู่ 8 เช้า ถึงเที่ยง เอาละซิ จะทำอะไรละทีนี่ ดูครูละกัน เขาร้องเพลง โอ้ทก็ปรบมือ เด็กร้องไห้บ้าง แกล้งเพื่อนบ้าง มีเด็กหญิงคนนึงเดินมากอดโอ้ทด้วย... แล้วครูก็เอารูปมาให้เด็กระบายสี เราช่วยเด็ก แต่เมื่อครูเก็บรูป เด็กบางคนร้องไห้อีก โอ้ยๆๆๆ นี่ล่ะกลัวๆๆๆ เอาของเล่นให้เด็กเล่น ระหว่างที่ครูอีกคน เอาเด็กเข้าห้องน้ำ เปลี่ยนแพมเพิร์ส และครูอีกคนเปิดการ์ตูนให้เด็กดู ค่อยยังชั่วหน่อย เพราะเด็กจะสนใจการ์ตูน หลังจากนั้นได้เวลาอาหารกลางวัน ครูพาเด็กเดินไปห้องกินอาหาร โอ้ทช่วยดูเด็กไม่ให้หลงกลุ่ม สังเกตทุกครั้งที่ไปไหน ครูจะนับจำนวนว่าครบทุกคนหรือเปล่า ห้องนี้มี 10 คน

ในห้องอาหาร เด็กจะกินอาหารเองได้ สอนให้จับช้อน ก็จับกันได้แล้ว แต่ยังไม่มั่นคง เด็กจะใช้สองมือ ทั้งช้อนด้วย เลอะเทอะไปหมด จะเข้าไปช่วย ครูบอกว่าเด็กเขากินเองเป็นไม่ต้องช่วย

จากนั้นเดินกลับห้อง ได้เวลานอน ตอนเด็กนอนก็สงบ ประมาณ 1-1.30 ชั่วโมง เมื่อเด็กตื่นก็เวลากินของว่างอีกแล้ว ทุกมื้อจะมีนมให้เสมอ โอ้ทก็ช่วยจับเด็กให้นั่ง ให้อยู่ตรงที่ ที่ครูทำกิจกรรม เช่นครูร้องเพลงก็ให้อยู่ตรงกลุ่ม แต่ธรรมชาติของเด็กน่ะ ก็อยู่ไม่นิ่งเป็นธรรมดา

แต่สังเกตุว่า ครูจะทำให้เด็กร้องไห้บ่อยมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะครูแต่ละคน หรือว่าเป็นวิธีสอน เห็นแล้วสงสาร เพราะเด็กเขาไม่รู้เรื่อง อยากเล่นนี่นา ที่โรงเรียนโอ้ทเห็นตารางเวลากำหนดตั้งแต่ 8 โมงเช้า ถึง 4 โมงเย็น ว่าต้องทำอะไรบ้าง ทุกห้องจะทำตามนั้น

โอ้ทก็พูดกะเด็กไม่รู้ว่ารู้เรื่องไม่รู้เรื่องพูดไป ครูจะพูดภาษาสเปนกันซะส่วนใหญ่ พูดกับเด็กสเปนปนอังกฤษ

แค่นี้ยังเหนื่อยเลย แล้ววันต่อไปเป็นไงน๊า แต่ที่แน่ๆ จะหาอะไรติดไปทำระหว่างเด็กหลับ เพราะไม่มีอะไรทำ คนเลี้ยงเด็กจะหลับไปด้วย

ปล.เพื่อนที่เรียนภาษาอังกฤษด้วยกันเป็นครูโรงเรียนอนุบาล(ที่นี่)บอกว่าโรงเรียนต้องการอาสาสมัครช่วยครู  โอ้ทคิดเสมอว่าตัวเองทำงานกับเด็ก โดยเฉพาะเด็กเล็กๆ ไม่ได้เพราะเวลาเด็กร้องไห้ทำอะไรไม่ถูก แต่คิดว่าอาจจะคิดไปเอง ดังนั้นเมื่อมีงานนี้จึงตัดสินใจพิสูจน์ซิว่าเพียงแค่คิดไปเองหรือว่าไม่ได้จริงๆ

Oct 22,2010...It is my first day to do volunteer at LACC(Latin American Community Center). I was there at 5 minutes to 10 o'clock. I drove around there 4-5 rounds to find parking . There were not many spaces can park all the time just 2 hours . It was late so I parked and walked to school. I met my friend " Gloria" at the front of school and let her knew about parking. She told me to park in the parking lot which small just enough for 10 cars. I went back to take my car and my luck because there was space in front of the school.

I was with 2 teachers in the class with 10 children the age between 1 to 3 years old. I did not what to do but I tried to follow the teachers and helped with looking the children. Teachers let them do painting, watching cartoon before lunch. I wanted to help children when they eat but a teacher said they knew how to eat just supervise them. I surprise all children can hold spoons..WoW!

After lunch is nap time. I realized it was the peace time and I need something to do not make me sleepy. I will bring my knitting and crochet next time.

I saw all teachers speak Spanish. They speak both Spanish and English with children. I speak with them too which I do not know if they understand but not a problem.

No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog