Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไป อยู่ยังไงก็ได้ให้มีความสุข

Search This Blog

Sunday, August 29, 2010

เดิน เดิน เดิน Hinking @ Lums Pond State Park

เมื่อวาน (เสาร์ 28 ส.ค 53)เวลาเที่ยง สองคนคู่กิ๊กพากันออกจากบ้าน มุ่งหน้าสู่สวนสาธารณะเพื่อเดินออกกำลังกายกัน สวนนี้เป็นครั้งแรกที่ไป เห็นป้่ายหลายครั้งแล้วไม่ได้หาแผนที่สักที วันนี้ได้โอกาสเปลี่ยนจากสวนที่ไปประจำบ้าง จากบ้านไม่ถึง 30 นาที สวนแห่งนี้มีชื่อว่า ลัมพ์พอนด์สเตทพาร์ค (Lums Pond State Park) เพราะมีบึงใหญ่อยู่กลางสวนเลย ซึ่งแน่นอนมีกิจกรรมทางน้ำให้ทำ มีเรือพาย เรือถึบให้เช่า มีคนนำเรือมาจอดตกปลา มีนก มีเต่าด้วย ระยะทางที่ดูจากแผนที่แล้ว รอบใน(เส้นสีเหลือง) จะเกาะรอบบึงไปตลอดทาง 7 ไมล์ ใช้เวลาเดินประมาณ 3 ชั่วโมง
Yesterday (Aug28th, '10) we went hiking @ Lums Pond State Park for the first time. We chose to walk around the pond, which is the small yellow line on the map. It would have been about 7 miles if we hadn't gotten lost off the trail for a mile. We spent about 3 hours getting back to where we started. Oh! Our feet hurt so and I was really hungry. I went to swim after that and I asked Darin to stop at Royal Farms and get me something to eat.








ที่เห็นในภาพเป็นไร่ถั่วลันเตา ซึ่งเราพากันออกนอกเส้นสีเหลืองมาที่เส้นสีฟ้า (รอบนอก) เดินไป-กลับ ร้อนด้วย แล้วก็เริ่มเจ็บเท้ากันแล้ว ไปจนถึงปลายทางนั่งพักกัน ดารินดูแผนที่ แล้วเราก็ต้องเดินย้อนกลับมาทางเดิม ตรงจุดที่เราเดินกันไปแล้วครั้งนึงแต่ไม่แน่ใจจึงได้ย้อนมาทางนี้ ปรากฎว่าออกนอกเส้นทางไปไมล์กว่าๆ ดารินบอกว่าเราเดินกัน เก้าพันกว่าก้าว เผาผลาญแคลอรี่ไป 800 กิโลแคลอรี่ รวมแล้ว 8ไมล์กว่า รวมทางที่หลงด้วย ที่มีแรงเดินได้ขนาดนี้เพราะข้าวเหนียวหมูที่หม่ำกันก่อนออกจากบ้านแท้ๆเชียว ดูรูปทั้งหมด
One of these pictures is of a bean field. I did not notice it at first when we walked the first round but saw it on the second round when we walked back (on the blue line when we needed to have been on the yellow line). Darin pointed out to me that they were beans. After our hiking was done, Darin checked with his reader how many steps we had walked (about 9,400 steps) and how many calories we had burned (800kg of calories) we walked a total of 8 miles.. see all pictures here

ไปกันวันนี้เหมือนต่างคนต่างไป เพราะเดินแรกๆๆ ก็ตามกันดี เดินไปเรื่อยๆ อ้าวดารินหายไปไหนแล้ว เดินลิ่วๆๆๆ นำหน้า ไม่ห่วงคนข้างหลังเลย ส่วนคนข้างหลังก็มั่วแต่ถ่ายรูปอยู่นั่นแหละ และจุดก่อนจะจบการเดิน คนข้างหลังไม่ไหว ไม่รอก็ไม่ง้อ ขอแวะเข้าสุขาสวรรค์ก่อนแล้ว ไหนจะน้ำดื่มหมดอีก เติมก่อน เมื่อเดินตามไปจนถึง จุดสุดท้ายซึ่งเป็นจุดมีเรือให้เช่า ดารินทำมือกวักให้รีบๆๆเดินเร็วๆ ทำท่าเหมือนจะว่าที่มาช้า คนข้างหลังรีบบอกไปว่า ฉันแวะเข้าสุขาสรรค์เรียกแล้วเธอไม่ได้ยินนี่นา แล้วก็เติมน้ำดื่มด้วย ก็แล้วไป..

เมื่อขึ้นรถแล้วก็บอกคนขับว่า หิวๆๆๆๆ ขอแวะร้านข้างทางซื้ออะไรหม่ำๆๆก่อนน่ะ คนขับพาแวะรอยัฟาร์ม ก็จัดแจงซื้อไก่ทอด 5 ชิ้น กับโดนัท 1 ชิ้น ซึ่งโดนัทมดในรถ กลับมาจัดการไก่ 1 ชิ้นที่บ้านก่อนออกไปว่ายน้ำบ้านบิ๋มต่อ เอาไก่ติดไปให้สองสาวด้วยอีก 2 ชิ้น เหลือ 2 ชิ้นให้ตัวเองกลับมากินหลังว่ายน้ำ ระหว่างทางขาเป็นตะคริว โอยๆๆๆ ช่วงรถติด บีบๆๆนวดๆๆก็คลายเล็กน้อย ไฟแดงรีบบึ่ง เพราะจากไฟแดงก็ไม่ไกลถึงบ้านบิ๋ม ลงว่ายน้ำก็เป็น 3 ครั้ง คงเป็นเพราะเดินจนปวดแล้วมาว่ายน้ำต่อ กล้ามเนื้อรับไม่ไหวนั่นเอง ว่ายน้ำเสร็จยังไม่กลับ ดูหนังต่อที่บ้านบิ๋มก่อน 1 เรื่อง จัดการไก่บิ๋มซะ อีก 1 ชิ้น (แหม รู้งี้เอาไก่ติดมาก็ดี)
After hiking I went back home to get my swimsuit and then went to Bim's apartment. My leg was cramping on the way...Oh! It hurt and while I swam it was hurting a few times more. I guess because I was just back from walking and my muscles were very tired.



และแล้วกิจกรรมวันเสาร์ก็หมดไป

No comments:

เมื่อเราไม่ท้อ ไม่ถอย ตั้งใจ และลงมือ อะไรก็สำเร็จได้สักวัน
แวะมาบ่อยๆ นะค่ะ ขอให้มีความสุข และ มีความรักรอบๆ ตัวทุกคนค่ะ
If we never give up and begin doing, we will succeed. I wish everyone happiness and love, stay around.

เรื่องราว ข้อมูล บทความ ที่เขียนทั้งหมด ที่พื้นที่แห่งนี้เป็นข้อมูลส่วนตัว ตั้งใจเขียนเป็นบันทึกเก็บไว้อ่านย้อนหลังเพราะไม่ได้เขียนใส่สมุดตั้งแต่มาอเมริกาและเพื่อง่ายต่อทางบ้านที่ประเทศไทยได้เห็นชิวิตความเป็นอยู่ ทั้งเล่าสู่กันฟังถึงสิ่งที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส มิได้มีเจตนากระทบกระทั่งบุคคลใดขอขอบคุณเจ้าของบทความ งานเขียน และรวมถึงวิดีโอ ที่มีประโยชน์ได้นำมาอ้างอิงเผยแพร่ไว้ที่นี่ และยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามาทั้งด้วยความตั้งใจและบ้งเอิญค่ะ

Stories and articles in this blog are my experiences .I would like to share in public. Welcome everyone!

Since I moved to the USA I have not written in a book, I use this space to keep the memories of everything I do and everyone I meet and this makes it simple to update my family in Thailand also.

Thank you to all the writers and people educated in the media who I copied to share this blog